Tip Jar
Het werd tijd dat Tip Jar zijn opwachting maakt bij In the Woods, daar zijn we het over eens.
Tip Jar is het internationale collectief van muzikale vrienden rond Bart de Win (die u misschien kent als o.a. begeleider van Gerard van Maasakkers, Iain Matthews of Birds of Chicago) en Arianne Knegt. Tip Jar zoekt de grenzen van de countrymuziek en het singer-songwriter-genre op, met muziek die eigenlijk niet onder een noemer te brengen valt maar volgens muziekblad Oor ‘zich moeiteloos laat meten met die van grote Americana artiesten van over de hele wereld.’ De stemmen van Bart, Arianne en Baer Traa vormen samen de karakteristieke Tip Jar-sound, die uit duizenden herkenbaar is. Eerlijke liedjes over grote en kleine alledaagse dingen die iedereen zal herkennen. Tip Jar’s aanstekelijke americana en de liefde voor Amerikaanse rootsmuziek bracht hen al op legendarische podia als Gruene Hall, Luckenbach en bezorgde hen een plekje in de line up van diverse festivals in Texas.
The Noble Art Of Busking
De naam van het muzikale collectief Tip Jar, de fooienpot, riep de gedachte op aan de vele muzikanten die zo begonnen zijn met hun carrière. Op straat jezelf voor het eerste laten horen aan publiek. De ultieme vuurproef. Want als het druk winkelend publiek blijft staan luisteren en dan ook nog wat in de fooienpot gooit, dan is daar de eerste erkenning. Veel grote namen zijn zo begonnen. ‘If you can make it out there, you can make it anywhere’! Tip Jar heeft geen fooienpot staan en speelt niet op straat, ze zijn een gerenommeerde naam in ons land en in Texas. Die laatste plek bezoeken ze jaarlijks voor het spelen van gigs, opnames van (delen van) een album en uiteraard spelen met en weerzien van inmiddels oude bekenden. In de song “Mean Eyed Cat/ Sing A Song”, refereren ze uitgebreid aan hun avonturen in Austin, Texas. Er is veel muziek te beluisteren in Nederland in het Americanagenre, vaak door de mensen uit de US, waardoor we door de bomen het bos niet meer zien en soms vergeten welke parels zich er in onze achtertuin bevinden. Tip Jar is er zo eentje. Muziek spelen zonder ‘ontdekt’ te zijn op Tik Tok door pubers in hun tijdelijke gevecht met hormonen, is geen vetpot en dat doe je voor het plezier en uit overtuiging die geen knieval maakt voor wat men graag hoort en dan goed verkoopt. Overigens wel vaak van tijdelijke aard. De muziek die we vanavond te horen kregen heeft een langere houdbaarheidsdatum en heeft zijn wortels in de muziekgeschiedenis. Zo refereerde Arianne aan haar één van haar favorieten Crosby, Stills, Nash & Young en lieten daaropvolgend een prachtig voorbeeld horen van close harmonies in “Fallen Angel”. Ook de Blue Grass genre kreeg aandacht in twee songs en ze lieten ons horen dat deze muziek soort heel goed kan zonder banjo of mandoline. Blue Grass op piano en gitaar. Met sublieme bijdragen van snaren wonder Bear Traa op de akoestische gitaar. Soms is de boodschap, verborgen in een mooie, lieve titel en melodie maar Dreamer’s Dream was verraderlijk ernstiger van inhoud. Arianne en Bart waren bescheiden in hun persoonlijke referenties, maar ze waren er wel. Het ontroerende verhaal over Bart zijn gedachte na dat zijn moeder was overleden, dat zij zijn al lang daarvoor overleden vader zou ontmoeten en of ze dan een boodschap kon doorgeven. En tevens vraagt hij zich af; ‘wat heb ik laten liggen naar mijn moeder’? Een universele gedachte, aangrijpend voor het voetlicht gebracht in “So Long”. Ook Arianne gaf ons een inkijkje in haar wereld met onder andere “Be Someone”. Het leven om armen komt vaak terug in de songs en dat kan niet zonder stil te staan, bij je eigen geschiedenis in bijvoorbeeld “Cradle”, de zorg voor ouders in “One Biscuit”. De laatste is een prachtige kenschets van een generatie. De moeder van Bart, als alleenstaande vrouw, midden in het leven, liet stelselmatig weten aan Bart, dat ze geen behoefte had aan een man. Dat er veel kapers op de kust waren, deerde haar niet. Ze konden een kop koffie en een koekje krijgen en dan was het klaar. Bij de introductie van de song “Loving Is Hard To Do”, kregen we te horen dat Johan Derksen groot fan was van Tip Jar en ze vergeleek met Gram Parsons en Emmylou Harris. Dat vonden ze wat te veel eer, maar wel een mooi compliment van een muziekliefhebber. Vervolgens lieten ze ons horen dat we de uitspraak van Derksen goed konden snappen. “In Spite Of Ourselves”, een John Prine song is altijd goed en zeker als een echtpaar, waarvoor deze song geschreven is, deze met ironie doorspekte song ten gehore brengt. Na een welkom en zeer terecht pleidooi van Bart voor ons volgende optreden van Chris Smither, speelden ze een unplugged versie van de Merle Haggard song “Somewhere Between”, in Nederland bekend gemaakt door Ruud Hermans en zijn band. Bear, Bart en Arianne stapten van het podium af en lieten ons horen waar ze goed in zijn, prachtige close harmonies met gepaste instrumentale begeleiding, die ook zonder versterking stond als een huis. Dit zeker met de backing vocals van het meezingende publiek. Als vanavond de Tip Jar was rondgegaan had deze goed vol gezeten!
1: Road Of No Return
2: Gemstone Road
3: Falling Angel
4: Back Porch
5: Little Bright Light
6: Dreamer’s Dream
7: Standing On The Corner
8: Never Sing The Blues
9: So Long
1: At The Dance
2: Out Of The Blue
3: Cradle ( Bart de Win & Bill Small)
4: Be Someone
5: Kiss Me
6: One Biscuit
7: Loving Is Hard To Do
8: In Spite Of Ourselves (John Prine)
9: Mean Eyed Cat / Sing A Song
10: Somewhere Between ( Merle Haggard & Buddie Owens)
Bart de Win: Vocals, piano & acoustic guitar
Arianne Knecht: Vocals
Baer Traa: Vocals & acoustic guitar
All songs written by: Bart de Win or /& Arianne Knegt unless noted otherwise