Sunday Afternoon Meltdown

Sunday Afternoon Meltdown

Uit tegenslag kunnen de mooiste dingen groeien. De wederopstanding van Vredenburg en het wat premature besluit om er dan ook gelijk maar weer eens rootsconcert tegen aan te gooien, als gemankeerde opvolger van Blue Highways, deed ons besluiten om het optreden van Kreg Viesselman en Steve Folk op die datum te cancelen. Veel van onze bezoekers wilden op z’n minst een verkenningsvlucht maken bij dit nieuwe initiatief. Wij gunnen artiesten een goed gevulde zaal. Kortom we namen met pijn in ons hart dit besluit. Het was al weer zes jaar geleden dat we Kreg mochten ontvangen op ons podium. In overleg met Bert Pijpers van CRS en boeker van Kreg is er gekeken naar een alternatief. Maar logistiek ging dit niet lukken door alle andere reeds gedane boekingen. Toch bleef het vuurtje branden en ontstond het idee om dan maar op een heel ander moment en eigenlijk wat ongelukkig moment, na een te verwachten volle zaal op zaterdag bij American Aquarium, iets neer te zetten op zondagmiddag. Dan zit je opeens met elkaar om de tafel, Bert van CRS, Geert en Louis van Heaven en ga je het gewoon regelen. De rode draad is passie voor de muziek en die is dermate krachtig dat alle gedoe en logistiek geneuzel niet in de weg gaan zitten. En zo hadden we een festival. De vaste crew van In the Woods, met twee extra vrijwilligers en uiteraard steun en toeverlaat De Furs en PLATO Utrecht, waren bereid om het tot een succes te maken. En dat is gelukt!

Bart Jan Baartmans trapte af in een mooie intieme set waarin op viel hoe hij in zijn moerstaal het gewone leven een universeel tintje weet te geven. Met als gevolg dat je in het publiek mensen instemmend ziet mee bewegen op zijn songs, als hij verteld over zwart/wit televisie, Toppop en hoe hij is opgegroeid.

Dan Kreg Viesselman, we hadden zes jaar op zijn terugkomst gewacht. Deze man uit Minnesota, die in tegenstelling tot zijn voorouders niet van Noorwegen naar Minnesota is verhuisd. Een staat die overigens erg lijkt op de omstandigheden in Noorwegen. Maar van Minnesota naar Noorwegen. Na zijn ontdekking in ’98 met het album “Live @ The Cellar Door”, door Taj Mahal. Is hij pas weer jaren later in beeld gekomen met het album “The Pull” en zo leerde we hem kennen. Het duurde lang en vele zwerftochten in de Noorse bossen alvorens er een opvolger kwam. “If you lose your light”. Kreg imponeerde met zijn licht hese stem en instrument beheersing. Dit in combinatie met teksten die ergens over gaan. En soms wel erg donker zijn zo zei hij tegen de luisteraars. Volgende keer maar weer eens een full show voor Kreg.

Steve Folk (aka blabbermouth) was voor meeste bezoekers onbekend, maar kreeg tijdens, maar ook na zijn optreden, veel waardering. Zijn warme stem in combinatie met de Engelse tongue in cheek humor sloeg aan bij het publiek. Op de vraag of de speciale home made gitaar van een koekblik, gevuld was geweest toen hij deze kreeg, door iemand uit het publiek. Bracht hem niet van zijn stuk en hij antwoordde onderkoeld: “Nee het blik was leeg toen ik ‘m kreeg.” Steve toert veel op dit moment, waarvan hij op hilarische wijze verslag kan doen op Face book. Maar is toch ook graag thuis op zijn woonboot in Londen bij zijn vrouw en “zwemmende kat”. Dit laatste niet vrijwillige voegde hij toe, in een bijzin.

Amy Speace, Cara Luft, en BJ Baartmans. De dames lieten weten het goed met elkaar te kunnen vinden. Je weet maar nooit als je opeens een touring partner krijgt. Nu dat was te merken! Veel grappen onderling en ze waren al bang dat BJ genoeg van ze kreeg. Maar dat was niet het geval. De goede samenwerking spatte van het podium. BJ in zijn andere rol namelijk het optimaliseren van de show van de ander door zijn bijdragen. De angelic voice van Amy en de bijna nonchalante, maar schijn bedriegt, performance van Cara. Ook deze keer kregen we een stukje muziek onderricht over de door Jimmy Page gestolen en “bewerkte” folksong “” Black Water Side” en dan valt weer haar beheersing van de diverse snaarinstrumenten op. Van haar nieuwe album “Darlingford”, speelde ze met publieksparticipatie: “Only Love Can Save Me”. Tevens van het nieuwe album: “My Darling One”. Amy schitterde op piano in de inmiddels klassieke song: “The Sea And The Shore”. Ze liet ons kennismaken en verlangen naar de nieuwe release in maart 2015 middels de song “That Kind Of Girl.” Vervolgens vertelde ze ons over het fenomeen “Hunter Moon” als introductie op de song met deze titel. Het verschijnsel wat in de mysterieuze tijd van All Saints Day of Celtic New Year zorgt voor een hele heldere maan, die s ’nachts het jagen voor dieren gemakkelijk maakt. Dat dit begrip ook een wat erotische metafoor in zich droeg maakte Amy wel duidelijk met haar wat ironische glimlach. Een prachtig trio, plezier in hun samenzijn en samenspel, een aantal unreleased tracks op de koop toe. Wat wil een mens nog meer op een zondagmiddag in de herfst?

Na een iets langere pauze in verband met de ingelaste soundcheck, stonden de goedlachse Howlin’ Brothers op het podium. We hadden al wat geschiedenis les gekregen van de dames in de vorige set, maar nu kregen een stukje muziekhistorie aangeboden, waardoor je weer snel weet waar o.a. Jimmy Page de mosterd haalde. Dit trio brengt je in enkele seconden in de Appalachian mountains op een late zondagmiddag, na de kerkgang en de uitgebreide lunch op een gezellig samenzijn met de buurman vijf kilometer verder, bij hem in de schuur. Nog even met een biertje erbij vergeten dat er morgen weer op het land gewerkt moet worden of in de mijn. Deze ogenschijnlijke alleen maar “feestmuziek”, zit razend knap in elkaar en alle drie de heren beschikken naast goede instrument beheersing over prachtig stemmen zowel in samenzang als solo. We kregen het fundament van de hedendaagse moderne muziek op een dienblaadje aangeboden. Inclusief een naast het podium tap dansende Jared, zoals het hoort als je de week van je af schudt. Drijfnat werden de heren nog verleid tot een toegift, een laaiend enthousiast publiek achterlatend. Het was waarlijk een Meltdown op deze zondagmiddag. Leeg maar tevreden genoten we nog na met een gezellige maaltijd met de meeste artiesten. Ja, en morgen is het weer gewoon maandag.
 

BJ Baartmans

1.Oorsprong

2.Huis
3.Tegoed
4.Niemand Kent Je
5.Reis
6.Tijdverdrijf

All tracks by BJ Baartmans
BJ Baartmans|vocals, acoustic guitar

Kreg Viesselman
1.Crazy Horse [unreleased]
2.Half Baked News
3.Our Sun Rise [unreleased]
4.The Well
5.If You Think You Knew Me Once
6.David [unreleased]
7.High Times And Low Times
8.If You Lose Your Light

All tracks by Kreg Viesselman
Kreg Viesselman|vocals, acoustic guitar

Steve Folk
1.Don’t Look Now [unreleased]
2.Alan In Wonderland [unreleased]
3.Light On The Bridge [Banjo Waltz)
4.Littlehampton
5.The Farm We’ll Never Have
6.Spare Part [unreleased]

All tracks by Steve Folk
Steve Folk|vocals, acoustic guitar, banjo (the Sonic Fascinator, made by ‘Tin Tone’)

Amy Speace & Cara Luft with BJ Baartmans
1.The Killer In Me [Amy Speace] *
2.Portland Town [Cara Luft] +
3.The Fortunate Ones [Amy Speace/Anthony Da Costa] *
4.Time Wanders On [Cara Luft/JD Edwards, unreleased] +++
5.Blackwater Side [traditional, arr. by Cara Luft] ++
6.The Sea And The Shore [Amy Speace/Robbie Hecht] **
7.That Kind Of Girl [Amy Speace, unreleased]**
8.My Darling One [traditional] +
9.Hunter Moon [Amy Speace] *
10.Three Days [Amy Speace, unreleased]*
11.Only Love Can Save Me [Cara Luft] +

Amy Speace|vocals, acoustic guitar, piano
Cara Luft|vocals, acoustic guitar
BJ Baartmans|acoustic guitar, electric guitar, mandolin
*Amy lead vocals **Amy with BJ
+Cara lead vocals ++Cara solo +++Cara with BJ

The Howlin’ Brothers
1.Train Left Town [traditional]
2.Amanda Dawn > Skippin’ In The Mississippi Dew
3.Tennessee Blues
4.White House Blues
5.Hard Times
6.Troubled Waltz
7.I Was Wrong
8.Big Time [Ian Craft, Jared Green, Warren Haynes, Ben Plasse]
9.Sally Ann [traditional]
10.Monroe
11.World Spinning Round
12.Boogie
13.Julia Belle Swain [John Hartford]
14.Slowly Breaking My Heart [unreleased]
15.Dixie Fried [Carl Perkins/Howard ‘Curley’ Griffin]
16.Down The River Road

All tracks by Ian Craft /Jared Green/ Ben Plasse except where noted
Ian Craft|vocals, fiddle, banjo, kick drum
Jared Green|vocals, acoustic guitar, harmonica
Ben Plasse|vocals, upright bass