Rita Hosking & Sean Feder

“The beauty of small town life”
 

Rita een voormalig lerares vertelde dat ze het les geven soms nog wel mist, maar dat optredens een hoop goed maken. Omdat ze naast haar favoriete bezigheid het maken van muziek, toch een stukje didactische vaardigheden kwijt kan. Van deze combinatie hebben we kunnen genieten op een gewone zaterdagavond in Lage Vuursche. We dachten na afloop van het concert meteen terug aan onze docenten die verhalen konden vertellen, die een hele klas wisten te boeien en waarvan je de verhalen na jaren nog weet herinneren. Rita gaf ons een inkijkje in het leven in Noord -Californië door de generaties heen. Een leven wat veel overeenkomsten vertoont met dat in de zuidelijke staten aan de oostkust. Mijnbouw en armoede, maar ook bosbouw en goudmijnen. Haar geschiedenis ontvouwt zich voor je als ze verteld of zingt over de kleine belevenissen in een hechte gemeenschap waar het leven niet gemakkelijk, maar eenvoudig was. Een winkel/kroeg van haar grootouders waar bijna niets te verkrijgen was en eigenlijk voornamelijk als café werd gebruikt. Waar door het begrip “go shopping”, al gauw een heel andere betekenis kreeg. Een activiteit die overigens voor de kleine Rita niet gepast werd gevonden en die gedurende het drinken van haar vader het bos in werd gestuurd. Ze bezocht dan een oude man die eenzaam in een trailer in het bos woonde, waar ze een bijzondere band mee opbouwde. Dit resulteerde er uiteindelijk in dat de trailer bij de familie in de achtertuin werd geplaatst. Simpel en praktisch leverde deze vorm van mantelzorg, de bewuste man een familie leven op en Rita kreeg er een opa bij. Wat te denken van het verhaal dat met kerstmis, de lokale radio microfoons de schachten in liet zakken zodat de mijnwerkers hun kerstliederen live konden laten horen op de radio. Een inkijkje hoe de gezusters Hosking hun vrije tijd door brachten, kwam naar voren in de song “Crash and Burn”, als de zusjes de “ Demolition Derby” bezochten. Een activiteit waar het eigenlijk gaat om welke omgebouwde auto er na het op elkaar in rijden als laatste overblijft. De dames namen deel aan deze jaarlijkse festiviteit door het zogenaamde “Barrel riding”, op een paard zo snel mogelijk slalommen om de opgestelde olievaten. In haar intro’s bleek Rita de kunst van het op het verkeerde been zetten van de luisteraar, goed te beheersen. Door de song “Kitchen Table”, vooraf te laten gaan door de vraag, wat het publiek dacht wat haar moeder had gered uit het in brand staande ouderlijke huis? De verassende uitkomst, namelijk de tafel die door zijn familie geschiedenis, meer waarde bleek te hebben dan een hoop andere spullen. Hilarisch was het verhaal van de volgens Rita bijzonder slimme coyotes die haar vader één periode van het jaar niet af schoot. Namelijk als door de smeltende sneeuw de gefermenteerde appels van het jaar daarvoor, die op grond waren blijven liggen, werden opgegeten door die beesten. Na twee tot drie consumpties verdwenen ze zwaar aangeschoten en strompelend in de struiken. Het dagelijkse leven in zijn eenvoud maar daar door juist weer bijzonder. Want wie anders dan Rita is in staat om in songs als Clean en Dishes, via de invalshoek van deze eenvoudige titels, te schrijven over dagelijkse zaken die vaak zo complex kunnen zijn. Muzikaal was er veel te genieten, de stem van Rita die zich in vele schakeringen liet horen, tweestemmige close harmonies met Sean, waar Gram en Emmylou het patent op leken te hebben, ondersteund door de gitaar van Rita en het zeer geavanceerde snarenspel op zowel de dobro als de banjo door haar levenspartner Sean Feder. Een veel gespeelde cover van Townes wisten zij om te vormen tot een verassende versie. Ook a -capella stond Rita haar mannetje in een song van de door hen bewonderde Kate Wolf. Sean merkte op dat het publiek Blue Grass minded was en dat werd onder andere werd beloond met de “Banjo Medley”. Na de toegift te hebben afgesloten met het toepasselijke "I’m going Home”, beloonde zij de staande ovatie met nog een toegift in de vorm van een song van een andere favoriet van Rita en Sean, te weten Hazel Dickens. Soms zou je willen dat Lage Vuursche in Noord- Californië lag en dat je na het hout zagen met de “misery whip” gewoon een biertje zou kunnen gaan drinken in de “winkel” van opa en oma.

1.Something You Got

2.Little Joe

3.Holier Than Thou

4.Tall White Horse

5.Kitchen Table

6.Clean

7.Sierra Bound

8.The Lilac And The Apple (a capella) [Kate Wolf]

9.Old Paint [traditional]

10.Parting Glass

 

1.When Miners Sang

2.Promise Land

3.White Freight Liner Blues [Townes Van Zandt] *

4.Banjo Medley [traditionals]*

5.The Coyote

6.Nothing Left Of Me

7.Blow Northwest Wind

8.Crash and Burn

9.Ballad For The Gulf Of Mexico

10.Dishes

11.Come Sunrise

12.Dream Of A Miner’s Child [traditional]

13.I’m Going Home

14.Beyond The River Bend [Hazel Dickens]
 

All tracks by Rita Hosking except where noted

Rita Hosking|vocals, acoustic guitar, harmonica

Sean Feder|dobro, banjo, vocals

* Sean Feder, lead vocals