Point Quiet

Silence And Than Voice

In deze hectische tijd is verstilling een begrip dat meer en meer naar de marge van het leven lijkt te verschuiven. Het is niet meer een vanzelfsprekendheid onderdeel van het gewone leven. Men is naarstig op zoek naar georganiseerde vormen van vaak collectief en Instagram waardige momenten  naar zo’n moment. Er was een tijd dat je luisterde naar een album en ook de mindere songs, kregen na een groeiperiode waardering. Eerlijkheidshalve speelde enige pragmatische aspecten ook een rol. De naald verzetten, daar moest je minstens voor op staan en het fragiele vinyl was ook niet zo slijtvast. Maar wanneer heeft u voor het laatst een langere tijd aandachtig naar muziek geluisterd?

De bezoekers van het concert van Point Quiet deelden deze ervaring wel met elkaar. De band is in staat om in relatief korte tijd je mee te nemen in hun wereld. De verschillende instrumenten en stemmen zorgen in alle subtiliteit voor een organische samenhang. Een combinatie die je zonder dwang, tot luisteren en overgave aan het gepresenteerde dwingt.

De eerste set moest men nog  wat op gang komen om in de tweede set te schitteren.  Jan van Bijnen (met wie speelt hij niet?) multi-instrumentalist, liet zien dat vaardigheid op instrumenten niet altijd blijkt uit lange solo’s. Uit zijn bescheiden bijdrage bleek zijn meesterschap.  Hans Custers solide op de staande bas en met gepaste vocals, Pascal nam het leeuwendeel van de zang voor zijn rekening. Deze Franstalige Amsterdammer, introduceerde in het Engels met een twist de songs. Simone Manuputty haar vioolspel en Indian Harmonium maakten naadloos deel uit van het web van muziek wat tijdens deze avond werd gecreëerd. Naast haar mooi met de mannenstemmen contrasterende vocals verraste ze aangenaam in het duet met Jan van Bijnen met de titelsong van het laatste album, “Walking In The Wild.” Uit de lyrics van songs blijkt een grote maatschappelijke betrokkenheid. De situatie aan de Mexicaanse grens, het leven in de grote stad, “NY Or Not NY”.

De dialectiek van dat stem en muziek pas van betekenis worden als er ook stilte is, werd vanavond weer eens duidelijk. En een moment van stilte en stil staan was  onvermijdelijk. De plotselinge dood van David Olney die vanaf het begin in 2000,  ons en zoveel mensen een mooie avond heeft bezorgd was hier toe de aanleiding. David Olney was erbij vanavond en zag dat het goed was. Hij keek van boven op zijn bekende licht ironische en betrokken wijze met ons mee.

Point Quiet what’s in a name? Als we allemaal eens wat vaker stil staan bij een moment van stilte komt de verstilling en schoonheid van zelf.

1.The Distance

2.Ways And Needs Of A Night Horse

3.Tales Of Road 308

4.The Last Time

5.Highway In Your Head

6.Days Of Steel

7.Vera Cruz

8.Run All You Want

9.Walk On

 

1.Until We Fall

2.A Simple Life

3.Walking In The Wild *

4.Now, You Know It [Jan Van Bijnen]

5.Anchors and Birds

6.Trembling Stars

7.Red Eye Nights

8.Stella

9.NY Or Not NY

10.The Man I Once Was

11.Into The Night

 

All tracks by Pascal Hallibert except where noted

Pascal Hallibert|vocals, acoustic guitar

Hans Custers|upright bass, vocals

Simone Manuputty|violin, indian harmonium, glockenspiel, vocals

Jan van Bijnen|accordion, dobro, pedal steel guitar, mandolin, banjo, glockenspiel, vocals

*lead vocals, Jan & Simone