Oh Susanna Feat. Jim Bryson

Resurrection
 

Suzie was weer terug op ons podium en dat zouden we weten ook. Het had veel te lang geduurd vonden we allemaal. Maar soms gooit het leven roet in het eten en als gevolg hiervan moest Suzie haar vorige geplande toer cancelen. In die periode had ze net haar project “Namedropper”, afgerond. Een project wat ze samen met de haar vanavond begeleidende Jim Bryson was aan gegaan. Ze hadden bedacht dat het eens tijd werd om een eerbetoon te brengen aan al die mede Canadezen, die zulke mooie muziek maken en waar de wereld te weinig van hoort. Velen van hen hebben overigens al wel bij ons op het podium gestaan. Suzie vertelde dat Jim met het idee kwam om geen bestaande covers te spelen, maar om de betreffende artiesten een nieuw nummer te laten schrijven. Dat vond Suzie wel erg veel gevraagd, maar daar draaide Jim zijn hand niet voor om. Per slot van rekening kende hij de meesten goed, omdat hij of met ze getoerd had of hun albums had geproduceerd in zijn huis studio genaamd de “ The Fixed Hinge”.
De gezamenlijke maaltijd bestond uit bijpraten en uitwisselen van gebeurtenissen en kennismaken met Jim. De laatste al hoewel Canadees van origine, heeft hij zich de droogheid en ironie van de Britse humor eigen gemaakt. Met name zijn observaties en imitaties van de Nederlander en zijn gewoontes, maar ook van de Duitsers was ronduit hilarisch. Suzie iets minder uitgesproken dient overigens op dit vlak ook niet onderschat te worden met een schaterende lach als toegift wist zij een aardige dosis ironie en scherpte mee te brengen in de conversatie. En ja, als je elkaar al lang kent heb je ook veel wederzijdse kennissen in de muziek wereld. We sloten de maaltijd volledig up to date ten aanzien van de muziekvrienden uit Canada af.

Jim opende de avond met de opmerking dat er tijdens de In the Woods introductie en zijn eerste woorden vanavond al meer was gelachen door het aanwezige publiek dan gisteren de hele avond. Hij vertelde aan de ene kant wel waardering te hebben voor de directheid van de Nederlander, maar soms ook compleet uit het veld geslagen te zijn. Dat één en ander niet altijd toe te schrijven is aan de zogenaamde open mentaliteit van de Nederlander, maar ook lag aan het feit dat een beperkte kennis van de Engelse taal, waar de spreker zich niet bewust van lijkt te zijn, waardoor een essentieel ingrediënt van taal, de nuance, ontbreekt. Jim is een studioman en dat is te zien in zijn permanente bewegingen op het podium om het geluid te blijven checken. En natuurlijk het gebruik van gadgets. Vooral de zogenaamde critter & guitari pocket piano, was natuurlijk de meest opvallende. Maar zoals zo vaak met gadgets het voegt niet zoveel toe want als je als muzikant wat te bieden hebt, dan is het niet nodig. Dat gold voor beiden. Jim deed enkele songs bescheiden op akoestische gitaar en piano en met zijn licht gruizige stem maakte hij een mooie aftrap voor Suzie. Die stond al twee songs klaar in de coulissen om de stage te nemen. Vanaf het moment dat zij het podium betreedt en begint te zingen, is er magie in de zaal. Ze heeft er zin in en voelt zich zichtbaar op haar gemak zowel in de zaal als met haar toer partner Jim. Ze verwijst naar haar intensieve “road relatie” met Jim, om vervolgens te laten weten dat beiden gelukkig getrouwd zijn met een ander. Zij is nu inmiddels 11 jaar getrouwd. De song die ze aan haar man heeft opgedragen, nog voor ze gingen trouwen, heeft als inspiratie het huwelijk van haar grootouders en ouders. Deze kunnen bogen op lange en harmonieuze huwelijken. Haar songs combineren observaties van alledag met scherpe kritiek op de menselijke omgang. Het subtiele gitaarspel en het vloeiende pianospel zorgden in combinatie met hun beider stemmen in de close harmonies voor een rijkgekleurd muzikaal tapijt. Er was genoeg variatie in de songs en de muziek, zo dat de avond niet lang genoeg kon duren.

Zowel Jim als Suzie willen graag meer weten over de omgeving waar ze zijn. Uiteraard komt dan ook het koningshuis ter sprake, maar het gaat ook over eten en drinken. Zo had Suzie de geneugten van jenever ontdekt. De tweede set ging dan ook vergezeld van een jonge borrel “on stage” waar zij voorzichtig van nippend de introducties van de songs deed. Tot groot genoegen van het publiek deed Suzie de encore alleen met stem onder piano begeleiding van Jim. Ze bewoog als een chanteuse over het podium met een microfoon in de hand om vervolgens op de pianokruk bij Jim aan te schuiven. Het tekent een persoon als Suzie dat ze de laatste song gunde aan Jim. Hij mocht eigen werk ten gehore brengen met vocale ondersteuning van Suzie. Een staande ovatie was hun beloning. Gewoon een klasse wijf die Suzie. We hopen dat ze over niet al te lange tijd gewoon weer langs komt en Jim mag mee! We waren getuige van een werkelijke wederopstanding.
 

1.Depression Dance* [Jim Bryson] (unreleased)

2.Decidedly* [Jim Bryson]
3.Pissing On Everything* [Jim Bryson]
4.By The Bridge* [Jim Bryson]
5.Constellation* [Jim Bryson]
6.Sleepy Little Sailor [Bazil Donovan/Suzie Ungerleider]
7.Greyhound Bus [Suzie Ungerleider]
8.Miss Liberty [Suzie Ungerleider]
9.Oregon [Jim Bryson]
10.Into My Arms [Joel Plaskett]
11.Wait Until The Sun Comes Up [Ron Sexsmith]
12.Savings & Loan [Rueben De Groot]

1.Back Dirt Road** [Suzie Ungerleider]

2.Tangled & Wild [Suzie Ungerleider]
3.Pretty Face [Suzie Ungerleider]
4.Cottonseed [Keri Latimer]
5.Loved You More [Amelia Curran]
6.Letterbomb [Luke Doucet]
7.River Blue [Suzie Ungerleider]
8.Drunk As A Sailor [Suzie Ungerleider]
9.Mozart For The Cat [Melissa McClelland]
10.Provincial Parks [Old Man Luedecke]
11.Somewhere Else*** [Jim Bryson]

Suzie Ungerleider|vocals, acoustic guitar
Jim Bryson|vocals, acoustic guitar, electric guitar, piano, harmonica, critter & guitari pocket piano
*Jim, solo
** Suzie, solo
*** duet