Martyn Joseph

Welsh Magic
 

Rechtstreeks vanuit Eindhoven, waar hij zijn vrouw had bijgestaan bij het inschrijven voor de marathon van zondag, kwam hij naar Lage Vuursche. Iets waar hij het publiek al improviserend in een song over vertelde, later tijdens het concert. Geef Martyn een verhaal en hij maakt er een song van. Tekenend voor deze bewogen en betrokken man bij de wereld om hem heen. Ondanks zijn vele reizen heeft hij nog steeds oog voor de schijnbaar kleine onbelangrijke details. Of misschien wel juist door wat hij gezien heeft. En dan kom je tot een song met de titel: “The Luxury Of Despair.” Over het feit dat sommige mensen zich deze luxe niet kunnen permitteren.

De snelle autorit uit Eindhoven eindigde op zijn vertrouwde tapijtje op het podium om aan de soundcheck te beginnen. Binnen enkele minuten hoor je de inmiddels bekende stem, met een vibrato waar de Kelten een patent op lijken te hebben. Martyn doet gemiddeld 160 shows per jaar op verschillende continenten, maar ook als er een jaar tussen zit, zijn laatste optreden was in 2012 bij ons, weet hij nog precies wie je bent en wat je doet in het dagelijkse leven. Een ontmoeting van bekenden. Martyn bereid zich goed voor op zijn concerten, leest set-lists van vorige keren en maakt constant een andere set-list om het “fris” te houden zoals hij zelf zegt. Mooi is om te zien dat ondanks deze voorbereiding op een volgende wedstrijd, uiteindelijk zijn emoties leidend zijn in wat hij die avond speelt en hoe lang hij speelt. Voorbereiding op een improvisatie, zou je kunnen zeggen. Deze man is: “The hardest working man in Americana land” en geeft zich volledig. Zijn stelling is mensen komen om mij te zien en daar moet ik wat voor leveren. Kortom bij Martyn heb je altijd waar voor je geld. Maar er zijn avonden dat hij er nog een tandje boven op doet. Het kan zijn dat de laatste avond van de toer een rol speelde, maar zeker ook de terug keer op één van zijn favoriete podia. Martyn wist al vroeg in de show het publiek actief te laten participeren in de backing vocals.

Ondanks zijn wellicht wat idealistische wereldbeeld en actief zijn voor de stichting “Let Yourself Trust”, is Martyn niet naïef. Hij heeft de nodige zelf kritiek en relativering als hij praat over zijn carrière, schiet nog even en passant de dwepers met het geloof af, door bij de introductie van de song “Not a good time for God”, te verwijzen naar artiesten die dan roepen: “Deze song heb ik van God gekregen.” Dat Martyn dan verklaart met: “Dan zal God de song met reden, wel graag kwijt hebben gewild.” Naast eigen werk is hij niet bang om covers te doen die regelmatig in zijn versie aan kracht lijken te winnen. Zo hield hij het publiek in nieuwsgierigheid door tijdens het stemmen van één van zijn gitaren te vermelden te gaan zingen over een bekende Nederlander. Je ziet het publiek denken en dan zet hij “Vincent” in van Don McLean. Dat Springsteen een bron van inspiratie is, werd bij zijn eerste optreden in 2011 bij ons al duidelijk. Toen maakte zijn beheersing van dit materiaal grote indruk. Het was dan ook niet verassend dat er een cover album verscheen met louter Springsteen songs. Wat in ieder geval de goedkeuring draagt van Dave Marsh, de meest bekende biograaf van Springsteen. Iets wat hij niet zonder ironie aan het publiek vertelde. Dit cover album was overigens de aanleiding dat hij er sinds een klein jaar een groepje fanatieke Belgische fans bij heeft. Die tot voor kort niets van zijn bestaan wisten en verbaasd waren dat hij al jaren bij ons speelt. 

Toen Martyn in de tweede set het publiek in ging en een perfecte imitatie weg gaf, staand op een stoel, van een “Southern country preacher”, een actie die meestal het einde van het concert in leidt. Maar deze keer ging hij nog even door. Hij liet het publiek weer werken door de chorus van: “Still a lot of love around here.” Hard te laten mee zingen. Leeg gespeeld werd hij door het publiek terug geroepen om met lichte schorre stem en half fluisterend, wat we ook kennen van een andere Keltische grootheid, een ballad met een boodschap voor te dragen. Met de laatste tonen liet hij het publiek achter in contemplatie. The Welshman weet zijn magie altijd weer te delen met het publiek. Dat kan alleen maar door een combinatie van trouw aan je roots blijven en open staan voor de wereld om je heen.
 

1.Dic Penderyn

2.Beyond Us [Martyn Joseph/Stewart Henderson]
3.Feels Like This
4.The Ghost Of Tom Joad [Bruce Springsteen]
5.Crossing The Line
6.There’s Always Maybe
7.People Crazy As Me
8.Lonely Like America [Martyn Joseph/Stewart Henderson]/ ‘Dancing In The Dark’[Bruce Springsteen]
9.Five Sisters
10.Let Yourself

1.Sing To My Soul
2.Not A Good Time For God [Martyn Joseph/Stewart Henderson]
3.Vincent [Don McLean]
4.So Many Lies
5.Blood Brothers [Bruce Springsteen]
6.Just Like The Man Said
7.Cautious Man [Bruce Springsteen]
8.Half Of A Man
9.Clara
10.On My Way
11.Lage Vuursche [unreleased]
12.Turn Me Tender [Martyn Joseph/Stewart Henderson]
13.The Luxury Of Despair
14.Still A Lot Of Love Around Here
15.Land Of Hope And Dreams [Bruce Springsteen]
16.Kiss The World Beautiful

All tracks by Martyn Joseph except where noted
Martyn Joseph |vocals, acoustic guitars, tenor guitar, harmonica