Krista Detor
Haar nieuwste album “Flat Earth Diary” is klaar. Gewoon live gaan zien! De lont in het creatieve kruitvat werd gelegd gedurende een zeiltrip met vrienden op Lake Heron. Dat was de ideale basis om de al sluimerende songs leven in te blazen. Haar favoriete schrijver Terry Pratchett gaf het laatste duwtje: kantel het perspektief…en kijk opnieuw.Of het nu het melancholieke “Ferryman’s Dream” is, het zuigende “Red Velvet Box”, het soulvolle “Honey Down A String” , de up-beat van
”Flat Earth Diary” of het niet-loslatende “Marietta”, alle songs blijven hangen; Met medwerking van Jason Wilber (John Prine Band), Steve Mascari, Mike Lindauer, Amanada Biggs,
Joe Crookston en Victor Wooten, David Weber is opnieuw de producer, engineer, songwriter en musicus
”Touching and vibrant, humanist and literate…the highest accolade” Paul McGhee – Lonesome Highway
”a songsmith at the top of her craft” Gabriel Davey- Independent Music Ireland
The art of blending poetry, literature, painting and music!
Krista en haar mannen keerden terug op bekend terrein. Elke keer wanneer dit trio ons podium aan doet is het een beetje een reünie. Als er na de soundcheck wordt genoten van de gezamenlijke maaltijd praten we even bij. Over het ongeluk dat David met voetballen op liep en dat op een haar na resulteerde in het feit, dat hij niet mee had gekund op deze tour. Of alsof de duvel er mee speelt Arsenal net als vorige keer een wedstrijd had, die Mike op zijn computer schermpje probeerde te volgen. Kortom de heren vonden elkaar in voetbal. Tot grote verbazing van Krista vonden beiden het normaal om ondanks de opgelopen blessures niet te kunnen wachten om weer een balletje te trappen. Iets waar ze na de maaltijd ook gevolg aan gaven in de achtertuin van In the Woods. Er waren ook nog andere zaken waar het gezelschap na drie optredens en nog steeds na weeën van de jetlag mee bezig waren. Het gezinsleven en de opgroeiende kinderen, nieuwe muzikale ideeën en samenwerkingsverbanden. Het onderwerp als man en vrouw aan het touren met een derde persoon was een regelmatig terugkerend item ook op het podium. Waar Krista regelmatig sprak over haar twee mannen. David als “First husband” en Mike als “Second husband”. Wat David deed besluiten om de band voortaan om te dopen in “Krista and her husbands.” We hadden al bedacht dat Mike altijd nog relatie therapeut kon worden.
Het is één van de mooie bijkomstigheden van het organiseren van concerten, om een artiest waarin je vanaf het begin gelooft zo per keer te zien groeien. Krista zelf zei hierover dat ze vergeleken bij andere artiesten relatief kort op het podium staat, ongeveer vanaf 2006, daarvoor componeerde ze hoofdzakelijk. Ze herkende het feit dat hoe meer “roadmiles” ze maakte hoe beter het werd. Haar performance was losjes, maar gefocust. Ze pakte een storing in de bas van Mike op door een intro van een song te verlengen en daarna ons te vergasten op een Franstalige song voorzien van de juiste accordeon tonen in de stijl van de Musette muziek. De intro’s waren speels, humoristisch en niet gespeend van ironie. Het verhaal dat ze tijdens de Darwin sessies in Engeland haar muzikale bijdrage nog niet klaar had en in mengeling van overmoed en paniek dacht dat ze haar land zou laten zitten, werden met referenties naar Sarah Palin en dat ze straks nog het Amerikaanse volkslied zou gaan zingen volledig van tafel geveegd. Humor, als ze verteld over de noodzakelijke aanschaf van een nieuwe accordeon, de dag ervoor, en nu pas ervaart hoe zo’n instrument behoort te functioneren. Daarvoor moest ze wel heel hard werken om er geluid uit te krijgen. Waarop ze fijntjes opmerkt dat het een cadeau was van David gekocht op E -Bay voor $40. De gezonde dosis zelfspot werd ook nog ingezet toen ze het had over al die singer-song writers die denken dat hun leven zo belangrijk en interessant is, dat er songs aan gewijd dienen te worden en in de illusie leven het centrum van de wereld te zijn. Krista gaat het experiment niet uit de weg en componeert muziek die ver buiten de gebaande paden gaat. Ze kan je meenemen van een teder a -capella moment dat leidt tot een fluisterend einde, naar Franse volksmuziek, naar spetterende gospel. Van alle markten thuis en er niet op uit om het de luisteraar gemakkelijk te maken. Haar lyrics zijn een afspiegeling van haar invloeden en inspiratiebronnen. Variërend van Robert Johnson, W.H. Auden, Dylan Thomas, Darwin en bijvoorbeeld Picasso. Zonder pretentieus te zijn laat ze je kennis nemen van deze bronnen. Voor Krista is 24 uur in een dag te kort, ze wil en kan nog zoveel. De begeleiding door haar twee” mannen” was gepast en op de juiste wijze aanvullend. De close harmonies waren van een hemelse schoonheid. Dat het de waardering van het publiek kon weg dragen was te merken aan het klaterende applaus en kreten uit de zaal na elk nummer. Een staande ovatie was de passende afsluiting van dit optreden voor een zeer enthousiast publiek. Wat bestond uit: mensen die elke song letterlijk mee declameerden, een heer die de reis uit het noorden van Finland had gemaakt alleen om Krista te zien en onze oudste bezoekers die voor een tweede keer ons podium bezochten op advies van hun zoon en kleindochter. Het doet ons deugd om te zien dat de kwaliteit van deze artiest steeds breder bekend wordt. Krista liet ons achter vol inspiratie en in de wetenschap dat alle kunstvormen mensen verbindt
1.Trust In The Rolling Ocean * [Karine Polwart/Stu Hanna/Jez Lowe/Rachael McShane]
2.Just Because
3.Always Somewhere
4.Picasso Song
5.Belle Of The Ball [Krista Detor/David Weber]
6.Red Velvet Box
7.From Miss Emma Brawley
8.Buffalo Bill
9.Icarus
10.Lay Him Down
1.Hear That
2.Robert Johnson Has Left Mississippi
3.Small Things
4.Waterline [Krista Detor/David Weber]
5.Middle Of A Breakdown [Krista Detor/David Weber]
6.Clock Of The World
7.Steal Me A Car
8.More Than I Dare Say
9.Early Grave [Slats Klug]
All tracks by Krista Detor except where noted
Krista Detor |vocals, electric piano, accordion
David Weber |acoustic guitar,vocals
Mike Lindauer |fretless bass guitar, vocals
* Krista |solo, a capella