Perfect Fit
Jude had goede herinneringen aan de vorige keer dat ze bij ons gespeeld had. Ze had ook haar best gedaan om er zorg voor te dragen dat ze met deze toer weer bij ons op het podium kon staan.
Haar nieuwe album "Shatter" nog relatief vers van de pers is er weer één die prima aansluit bij haar vorige albums. Een grote variëteit aan stijlen die zij beheerst en voorzien van haar eigen bijzondere klankkleur. Jude vertelde dat haar beide dochters de artistieke weg waren ingeslagen. De oudste is actief in New York in de theaterwereld. De jongste net 18 jaar speelt op verschillende instrumenten de sterren van de hemel. Haar vriendje schijnt zelfs nog beter te zijn. Dit gouden combo had graag mee getoerd met (schoon) mama. Een mooie optie voor een volgende keer dachten we zo. Niet verassend natuurlijk als moeder Jude en vader inmiddels ex partner van Jude allebei muzikanten zijn. Dan kruipt het bloed waar het niet gaan kan. Met name de jongste dochter werd zeer geïnspireerd door de wereld waarin ze opgroeide maar is niet meer gauw onder de indruk. Wat wil je als je als 10 jarig meisje backstage staat bij Emmylou, Bonnie Raitt en Springsteen? En deze mensen ook nog regelmatig op de koffie komen in “Zoete inval huize Johnstone”. Het waren de tijden dat alles nog kon in de muziekindustrie. Dat is nu wel anders, de royalty’s die Jude ontvangt voor de vele songs die door de groten der aarde zijn gecoverd, brengen niet meer voldoende op. Daarom moet ze haar geliefde huis waar haar kinderen zijn opgegroeid in Cambria Californië noodgedwongen verkopen op zoek naar een kleinere ruimte en dicht bij het vuur in LA. Want dat is de voorwaarde om te overleven in muziekbiz. Haar dochters weten niet beter en zijn opgegroeid met deze kennis. Maar hun moeder kwam eens als een verlegen meisje met muzikaal talent gezegend uit een beschermd gezin in Maine terecht in de grote stad LA. En nu weer terug met een hoop ervaring rijker. Tijdens het concert achter haar keyboard gezeten introduceert ze alsof het niets bijzonders is haar songs met namen van muzikanten die je doen watertanden. Haar ontmoeting met Dr. John was hier een mooi voorbeeld van. Door een wederzijdse vriend wordt ze geïntroduceerd in de omgangsvormen van New Orleans. Je belt niet, je spreekt niets af, je gaat gewoon langs. Liefst niet voor een uur of 1 á 2 in de middag want dan slapen de meesten artiesten nog. Je gaat naar het adres, duwt eens aan een deur en loopt naar binnen. Je roept de naam een aantal keren en opeens komt er iemand half gekleed uit de slaapkamer en geeft je een hand en zegt: “Hi I’m Mac”, dan sta je oog in oog met een legende. Je raakt in gesprek, je gaat jammen. Het nummer wat je speelt krijgt de goedkeuring van de meester, hij geeft nog wat adviezen en heeft te weinig tijd om zich druk te maken over de credits. Iets wat in dit geval wel kicken was geweest volgens Jude. Maar de song "Touchdown Jesus" is wel een prachtsong geworden.
Jude was zeer in haar nopjes met haar sideman Rob van Duuren. Hij kon alles! En ze had met nogal wat mensen gespeeld! Maar hoe snel hij zich de nummers had eigen gemaakt vond ze zeer indrukwekkend. De sound van de steelguitar in haar songs vond ze geweldig. Na twee shows was ze zo gaan vertrouwen op zijn vermogen tot anticiperen dat ze songs ging spelen die hij helemaal niet kende, iets wat de spontaniteit ten goede kwam. Er waren momenten dat de vanzelfsprekendheid zo groot was dat Rob over haar schouder probeerde mee te kijken welke song ze nu weer had uitgekozen om te gaan spelen. Het was een mooie afspiegeling van de in korte gegroeide band tussen deze twee artiesten. Het was de “Perfect Fit”. Samen kwamen ze tot prachtige muzikale hoogstandjes. De bijzondere stem van Jude voelt zich thuis in verschillende genres, Jazz, Blues, een gevoelige ballad en dat allemaal met die karakteristieke stem en timbre. De backing vocals en (pedal-steel) gitaar van Rob tilden het materiaal net een treetje hoger. Verzoeknummers werden in de pauze ingediend en bijna allemaal in de tweede set gespeeld. Het ontroerde haar zichtbaar dat bij de verzoeken ook de song “In the hereafter ‘‘ zat, een song die ze had geschreven voor een te vroeg overleden neefje en op zijn begrafenis had gespeeld. Ze reageerde dat ze niet gelukkiger kon zijn als songwriter wanneer mensen hoop en betekenis uit haar songs haalden. Uiteraard vroeg het publiek om een encore in die kregen ze in de vorm van de vanavond bijna vergeten klassieker "On that train" en het jazzy "One of Us", wat nog een laatste keer een stevig appèl deed op Rob zijn vaardigheden.
Na een lange nazit viel het Jude zwaar om afscheid te nemen niet in het minst van haar inmiddels, maatje Rob, die vanavond voor het laatst met haar gespeeld had deze toer, door verplichtingen elders. Met haar lichte schorre stem verliet ze ons. “Tonight was in every perspective a perfect fit.”
1. Shatter
2.When Does Love Get Easier
3.The Underground Man [Jude Johnstone/David Ricketts]
4.Girl Afraid
5.Alcohol
6.Touchdown Jesus [Jude Johnstone/Radoslav Lorkovic]
7.Halfway Home
8.Your Side Of The Bed
9.Who Could Ask For More
1.Hearts In Armor
2.Quiet Girl
3.I Don’t Wanna Go Home
4.Hold On
5.Wounded Heart
6.Deep Water
7.The Hereafter
8.Walk Away
9.Before You [unreleased]
10.On That Train
11.One Of Us
All tracks by Jude Johnstone except where noted
Jude Johnstone |vocals, electric piano
Rob van Duuren | pedal steel guitar, electric guitar, backing vocals