Jude Johnstone

Het publiek is altijd beter in kleine dorpjes, merkte Jude op in haar eerste set.
Dit sloot aan op ons op tafelgesprek voorafgaand aan de show, waarin zij het leven in haar dorpje Cambria aan de Californische kust roemde. De veilige omgeving voor haar kinderen, als gevolg van de sociale betrokkenheid onderling. Een betrokkenheid die zij niet als verstikkend ervaart. Een vergelijking met Lage Vuursche was snel gemaakt. Uiteraard is er nog steeds een aanmerkelijk verschil met Cambria, maar ook dit dorp kent pieken in populatie als gevolg van bezoekers van buiten af . Verschil is dat men in Cambria tijdelijk verblijft en in Lage Vuursche de bezoekers in de categorie dagjesmensen vallen. Maar met bijna 2 miljoen bezoekers per jaar, toont Lage Vuursche zich hier de winnaar. Maar hoe komt iemand uit Maine terecht aan de zonnige kust van Californië? Nadat ze ons de keus had gegeven tussen de korte versie en de lange versie, gingen wij onder druk van tijd voor de korte. Jude vertelde, dat zij na ontdekking door Clarence Clemons, door hem werd gevraagd dichter bij de muziekindustrie te gaan wonen en dat werd dus LA. Een plek die haar geen windeieren heeft gelegd. Zo dicht bij de bron, hebben velen gerenommeerde artiesten als Emmylou Harrris, Bonnie Raitt, Trisha Yearwood, Johnny Cash en Jimmy LaFave haar werk leren kennen en opgenomen.
Toeren doet ze dan ook eigenlijk voor haar plezier, want in de slecht draaiende muziekindustrie zijn royalty’s nog altijd een fijne bron van inkomsten. Al liep dit volgens Jude ook sterk terug.
Nu voor het eerst in Europa, met songs die velen van anderen kennen, maar die ze nu zelf voor het voetlicht kon brengen. Voor een zaal van hardcore fans, nieuwsgierigen, en mensen die gewoon naar In the Woods komen, er op vertrouwend dat er weer kwaliteit wordt gepresenteerd.
En over het laatste waren alle bezoekers het eens.
Jude bracht bijna alle nummers van haar laatste CD en besteedde ook aandacht aan haar oudere werk. Zij werd op sublieme wijze bijgestaan door stergitarist Richard Feridun. Die in alle bescheidenheid met zijn ondersteuning de songs een extra dimensie meegaf en in interactie met Jude haar stimuleerde tot improvisatie. Richard anticipeerde naadloos op een nummer wat ze nooit samen hadden gespeeld. Dat Jimmy Lafave hem graag in zijn band heeft verrast dan ook niemand.
Jude heeft een stem daar moet je van houden, maar als dit het geval is, neemt ze je mee van prachtige door het leven gekleurde ballads naar gospel, jazz, blues en alles wat daar tussen ligt. Een multi-talent, waar we nog veel van gaan horen. Jude was de kou van Maine allang ontgroeid en zo gewend aan de warmte in Californië, dat ze het bij ons vreselijk koud vond. De soundcheck en de maaltijd heeft zij gehuld in een dikke jas gedaan. Een lichte verkoudheid speelde haar parten, maar daar zijn wij inmiddels met honing en andere geheime middelen terdege op voorbereid. Door de gedreven show, kreeg zij het zelfs warm tijdens de 2e set en ging haar vest uit.
Haar inspanningen werden beloond met een staande ovatie en een rij voor een handtekening na de show. In Lage Vuursche waren inmiddels de persgieren verdwenen op zoek naar quoten van inwoners over prins Friso en werd het dorp tijdelijk bezet door mensen in de ziel geraakt door een duo muzikanten.
 

1.Quiet Girl

2.I Don’t Wanna Go Home

3.Sunday Evening

4.On That Train

5.Cry For New Orleans

6.Baby, Don’t You Call My Name

7.Josephina

8.So Bad

9.Wounded Heart

10.Angel At Your Door

11.The Smell Of Summer

1.Hold On

2.New York Morning

3.Deep Water

4.Hearts In Armor

5.Never Been The Same

6.Touchdown Jesus [ unreleased ]

7.When My Ship Comes In

8.Walk Away

9.Unchained

10.The Hereafter

11.On A Good Day

12.One For Us
 

All tracks by Jude Johnstone

Jude Johnstone vocals, electric piano

Richard Feridun electric guitar, backing vocals