30 jan 2010 | Jon Dee Graham
"Too loud" verzuchtte hij steeds maar. "They think it's too loud". Het waren inderdaad heel wat decibellen die Jon Dee Graham, samen met zijn reserve Fighting Cocks, de zaal inslingerde. Tenminste als je het relateert aan wat de gemiddelde singer-songwriter zoal laat horen. Toch wilde JDG ook graag een singer-songwriter zijn. Nog niet in die eerste set, waarin we kennis maakten met zijn nieuwe album It's Not As Bad As It Looks, dat zich ondanks die titel niet liet lezen als een vrolijk en rustig verhaal. Maar wel in de 2e set waarin hij zijn Fighting Cocks, Erik Voeks op bas en George Duron op drums, voor het grootste deel aan de kant zette. Mooi was het verhaal over de inspiratie die kant-en-klare nummers in je hoofd dicteert terwijl je nergens een pen kunt vinden. En hoe Muhammed Ali niet alleen zichzelf, maar ook de toeschouwer trots en sterk wil maken. Desnoods speelde JDG dat nummer van Dan Stuart net zolang tot we ons inderdaad trots en sterk voelden, en tot zijn grote opluchting voelden we dat al snel. Tenslotte nodigde hij ons namens zijn zoon Willie (10) uit voor een potje Rock & Roll In The Street. Maar daar stak de machtige Koning Winter een stokje voor en zo moesten we stapvoets naar huis glibberen.
1.Sleep Enough To Dream
2.Half The Time
1-2: JDG solo
3.$100 Bill
4.I Said
5.Best
6.La-La (La-La-La)
7.Beautifully Broken
8.Gilead
9.(Let's Get It) While It's There
1.The Change
2.World So Full
3.Remain
4.I Will Be Happy Again
5.Beloved Garden
1-5: JDG solo
6.Laredo (Small Dark Something)
7.The Greatest (Dan Stuart/JD.Foster)
8.Rock & Roll In The Street (JDG/Wilie Graham)
Jon Dee Graham vocals, electric guitar
Erik Voeks electric bassguitar, vocals
George Duron drums