John Gorka
Sommige artiesten doe je tekort door er veel over te zeggen. Gorka is een vaste gast bij ons. Hij luisterde ons tienjarig bestaan op en komt regelmatig tot ons grote genoegen terug. En dat genoegen is wederzijds. Begin 2018 is zijn 14e album “True In Time” uitgebracht door de Compass Records Group die de in zijn woonplaats Minneapolis gevestigde Red House Records heeft overgenomen. Het wordt weer een mooie avond.
Dedicated Troubadour
Als John Gorka een optreden heeft, is hij aan het werk met heel zijn hart. Hoe groot ook de belangstelling en intens het applaus is dat volgt op een gespeelde song. Het is voor hem niet vanzelfsprekend. Deze getalenteerde muzikant is bescheiden op authentieke wijze. Als er om verzoeknummers wordt gevraagd doet hij zijn uiterste best om hieraan te voldoen. Hij is vaak nog oprecht verbaasd over de grote belangstelling voor zijn werk. Maar werk is het! Zo trof ik hem aan in de pauze in de kleedkamer gewapend met telefoon, gitaar en pen om de lyrics en noten van liedjes die hij niet helemaal meer paraat had, tot zich te nemen. Dit om aan de vele verzoeken uit de zaal te voldoen. We kregen tot ons genoegen een mooie mengeling van Gorka classics en werk van zijn laatste album.
Bij Gorka word je altijd getrakteerd op anekdotes, stukjes geschiedenis en enig muzikaal onderricht. Zo weten we nu het verschil in gebruikte capo’s en de werking van G Sharp gitaar, een bijzonder cadeau van een fan. Vanavond was uiteraard even aandacht voor zijn geboorteplek New Jersey, maar lag de nadruk op verhalen over zijn studietijd in Bethlehem Pennsylvania en het nabijgelegen Nazareth wat de leidde tot de song Nazarene Guitar. Op zijn bekende licht ironische en gortdroge wijze vertelt hij ons al snel te weten nooit een reguliere baan te willen. Muziek via de verschillende koffiehuizen waar folk werd gespeeld was de ideale escape route. Weliswaar moest er gestudeerd worden en koos hij voor, niet verassend, filosofie. Hilarische verhalen over zijn start met een blue grass combo, iets wat gedurende de avond regelmatig terug keert. Met de nodige zelfspot en ironie noemt hij de wereld tour die begint en eindigt in Bethlehem, PA. Op verzoek speelt hij Italian Girls, een jonge John die door vrienden in New Jersey in contact wordt gebracht met deze prachtige en voor John compleet onbereikbare dames. Zijn worsteling en gedachten worden in enkele strofen uiteengezet. Een vaardigheid waar hij patent op lijkt te hebben. Het hier en nu komt terug wanneer hij je met zijn eigen en onze vergankelijkheid confronteert in People My Age.
De tweede set wordt geopend met een song van stadgenoot Prince, zijn dood had hem meer geraakt dan hij had verwacht. Om vervolgens eerst te suggereren veel met hem gehangen te hebben, om dit gelijk weer te relativeren met de opmerking dat hij een album had opgenomen in de Paisley Park Studios van Prince en hem één keer voorbij te hebben zien komen op weg naar het toilet. Zijn samenwerking met Kate Wolf kreeg aandacht in de vertolking van haar song Sweet Love. Om vervolgens ons te vertellen over zijn vele samenwerkingsprojecten met Eliza Gilkyson, in dit geval een workshop in haar tweede huis in New Mexico. Hij had weken geprobeerd om de sfeer te pakken van die omgeving in een song, resulterend in Arroyo Secco. Gorka doet het allemaal met de zorgvuldigheid van een docent als hij ons vervolgens nog verteld over de bijzondere bevolking in die streek. Zijn favoriete uitvoering van I’m Just A Country Boy was van die van Richard Manuel van de Band. We keren terug naar Bethlehem waar John inmiddels door geldgebrek het aanbod om in de basement te slapen van het cafe, waar hij ook wel eens speelt met beide handen aangrijpt. Als hij op zijn matras op blokken beton ligt te schudden als gevolg van de regelmatig dichtbij passerende trein en er boven zijn hoofd een bluesband speelt, gebeurt er iets belangrijks. Door de trillingen veroorzaakte ruimte tussen de planken zakken de “blue notes” als vanzelf in zijn hart. De geboorte van zijn liefde voor de blues. Waar hij en passant ook nog wat weetjes over de blues de zaal inslingert. Dit is de introductie tot het spelen van een bluessong op zijn G Sharp guitar. Hij vertelt dat hij ook even niet John Gorka genoemde wilde worden maar de bij zijn blues image passende naam Joe Slow Blind Driveway. Lightning’s Blues is overigens geen ode aan Lightning Hopkins, waar hij wel groot bewonderaar van is. The Dutchman moest natuurlijk in dit gezelschap, met de prachtige zin: “Sometimes she sees her unborn children in his eyes” die overigens door Bryan Adams gebruikt is in een song vertelde John nog na de show en hij bijna zeker wist dat Bryan dit had gepikt uit deze song van Michael Smith. Voor dat de klassieker Love Is Our Cross To Bear werd in gezet waren we getuige van een huwelijksaanzoek van een Gorka fan die op een school reünie zijn huidige vriendin had ontmoet en na allebei een pittig leven achter de rug, al snel voor elkaar vielen en nu samenwonen. Onderdeel van de huwelijkse geloften was voortaan alleen nog luisteren naar kwaliteits muziek. Vanavond maakten ze dit gelijk waar. Met een bos bloemen werd het jawoord bezegeld. Gorka voorzag de speech glimlachend van lichte begeleiding alvorens over te gaan tot Love Is Our Cross To Bear. Na een staande ovatie keerde hij terug voor een toegift en bedankte iedereen voor het opofferen van zijn zaterdagavond.
1.True In Time [John Gorka/Peter J. Kennedy]
2.I’m From New Jersey
3.Land Of The Bottom Line
4.Nazarene Guitar
5.I Saw A Stranger With Your Hair
6.Tattooed
7.Let Them In
8.Italian Girls
9.People My Age
10.Blue Chalk
1.When Doves Cry [Prince]
2.Sweet Love [Kate Wolf]
3.Arroyo Seco
4.Where No Monuments Stands [John Gorka/William Stafford]
5.Cry For Help
6.I’m Just A Country Boy [Fred Hellerman/Marshall Barer]
7.Lightning’s Blues
8.Where The Bottles Break
9.The Dutchman [Michael Smith]
10.Good Noise
11.Love Is Our Cross To Bear
12.Mennonite Girl
All tracks by John Gorka except where noted
John Gorka|vocals, acoustic guitar, electric piano, G sharp guitar