John Fullbright

A lonely traveler passing through
 

John is een in zichzelf gekeerde man. Op het podium introduceerde hij zich zelf al meteen door te vermelden dat hij niet zo’n prater is als Jimmy Lafave. Refererend aan het optreden van laatstgenoemde enkele weken terug. Voor de show hadden we uitgebreid gesproken over zijn ontdekker Jimmy die hij  nog steeds dankbaar is voor de kansen die hij hem heeft geboden. John toert zich een slag in de rondte, met name na het verschijnen van zijn laatste album: ‘From the ground up’. Een eenzaam leven. Iets wat hem op zich wel goed bevalt. ‘Ik houd van auto rijden en ik schep er genoegen in om het toeren zo goedkoop mogelijk te doen’. Dus slaapt hij het merendeel van zijn tours in de auto. Ook hij gaf aan dat het warme bad van gastvrijheid waar hij ons voor bedankte, toch niet echt gemeengoed is in het zalen circuit.
 

John die van zijn ouders noten moest leren lezen en piano spelen, heeft zich hier tegen verzet en was in zijn puberteit alles vergeten. Toch trok de muziek en heeft hij zich zelf alles geleerd. In die zin is het een ware autodidact. John = muziek. Als je vraagt of  hij nog wat van Nederland heeft gezien is het antwoord: ‘Nee, geen tijd, reizen, bijkomen, nieuwe songs bedenken en dan is er weer die volgende gig.’ En dat bleek niet alleen voor zijn Nederlandse toer te gelden. De laatste keer dat hij bewust een dag op zijn toer had vrij gemaakt was toen hij in de buurt van de Niagara Falls was en even tijd had genomen om deze te bekijken. Maar zoals hij aangaf, ik heb geen vrouw, geen hond en geen tuin en geen andere verantwoordelijkheden. Een ‘loner’, maar wel iemand die kan genieten van het contact met anderen, zoals hij ons liet merken vanavond. Op het podium vindt hij het wel prima als de piano gelegenheid biedt tot beperkt contact met het publiek en zo lekker te kunnen opgaan in zijn muziek. John werkt hard op het podium. Er komt regelmatig een geluid en kracht uit het slanke lichaam die je versteld doet staan. Dit kost hem overigens meer energie dan je zo ogenschijnlijk kan waarnemen. Gedurende de break en voor de toegift was hij in de kleedkamer aan het rekken en strekken en klaagde over rugpijn als gevolg van de inspanningen bij onder andere het spelen van de mondharmonica. John zette een gevarieerde show voor ons neer. Variërend van ballads, uptempo songs ,soms zelfs wat poppy en liet ons horen dat roots muziek sterke wortels in de blues heeft. Met de klassieker ‘Ain’t Nobody’s Business’, waar hij voor de pauze mee afsloot, demonstreerde hij de verschillende piano stijlen uit dit genre te beheersen van Barrel- house, New Orleans Dr John style tot reguliere piano blues. Met verbazing volgden wij zijn relatief kleine handen, die in staat waren het hele toetsen palet te beroeren. Religie is ook een belangrijk thema in zijn songs, niet verassend voor een Southern man. Hij vertelde ons dat hij zich niet graag waagt aan covers, omdat fouten in eigen songs het publiek minder opvallen. Zijn cover van de Dan Bern song: ’After The Parade’, was een zeer krachtige cover die kon wedijveren met het origineel.
Met de toegift ‘Moving’ als afsluiter, voegde John weer een prachtige avond toe aan de In the Woods concerten reeks. John verdween gehuld in zijn jasje gitaar op de rug in de mistige bossen rondom Lage Vuursche. Zou hij vanavond weer alleen in zijn auto slapen? Tot gauw John.
 

1.I Didn’t Know [unreleased]

2.Gawd Above [John Fullbright/Dustin Welch]

3.Home [unreleased]

4.Satan and St. Paul

5.Unlocked Doors

6.Paranoid Heart [John Fullbright/Dustin Welch/Jeremiah Nelson] [unreleased]

7.Me Wanting You

8.When You’re Here [unreleased]

9.I Only Pray At Night

10.Ain’t Nobody’s Business [Porter Grainger/Everett Robbins]

1.Fat Man

2.Nowhere To Be Found

3.Never Cry Again [unreleased]

4.All The Time In The World

5.Forgotten Flowers

6.Daydreamer

7.After The Parade [Dan Bern]

8.Jericho

9.All That I Know

10.Moving
 

All tracks by John Fullbright except where noted

John Fullbright |vocals, acoustic guitar, piano, harmonica