Dave McGraw & Mandy Fer

Expectations fulfilled!
 

Over dit duo was al zoveel gepubliceerd in de bekende muziekbladen en andere media die zich met roots muziek bezig houden, dat het bijna contraproductief ging werken. Het eerste album Seed Of A Pine, kreeg meestal vijf sterren toegekend en per uitzondering waren het er vier. Kortom het album kwam in veel eindlijsten over het jaar 2012 van muziekliefhebbers voor. Dat moet dan nog maar eens “live” waar gemaakt worden. We kunnen zeggen missie geslaagd! Gezien de reacties van het publiek en het aantal Cd’s dat al in de pauze werd verkocht.
Zowel Mandy als Dave hebben een solo carrière achter de rug, Dave ook nog in enkele samenwerkingsverbanden. Met name die albums vlogen over de toonbank, omdat de gemiddelde In the Woods bezoeker, Seed Of A Pine al lang in huis had. Dave en Mandy waren vanuit Engeland in de loop van de ochtend op Schiphol geland. Na een kennismaking met de Stroopwafel en een gezellige lunch met The Birds Of Chicago, gingen zij op weg naar een inmiddels licht zonnig Lage Vuursche. Een verademing volgens beiden, na het nog koudere en grijze Engeland. Vijf jaar geleden had Mandy in het kader van haar studie een paar maanden in Sevilla gewoond. Om zowel de taal te leren als muzikaal één en ander op te doen. Maar ze was nooit noordelijker gekomen dan midden Frankrijk. Dave was nog nooit in Europa geweest. De combinatie van een na zeurende jetlag en de opwinding om in Nederland te spelen, zeker toen ook hun manager in Engeland met waardering had gesproken over In the Woods, had er toe geleid dat Dave al enkele nachten amper had geslapen. Ze waren dan ook overwhelmed met alles en gespannen voor hun debuut. Gelukkig is muziek een universeel begrip en was er voor de daadwerkelijke soundcheck een uitgebreide kennismaking en uitwisseling over muzikale voorkeuren. Iets wat ze tijdens de show met een bloedmooie cover van huisfavoriet Van Morrison beloonde.
Naast het feit dat zij beiden al geruime tijd actief zijn in de muziek, klonk er in hun introducties en lyrics goed door wat zij voor die tijd gedaan hadden. Mandy had veel in de HORECA gewerkt. Dit leidde tot de uitleg over een New Orleans cocktail “Sazerac” en een hilarisch verhaal over haar baan in een “Kak” tent, waar ze al dromend over de tour die ze zou gaan maken de volgende dag, een amper aangeraakte $ 100 steak in de schoot van een zakenman liet glijden. Dave een voormalig “field biologist”, verhaalde over de zoektocht naar vogels aan de westkust, s ’nachts op kleine bootjes met enkel een zaklantaarn en vangnet, om de uiteindelijk gevangen bijzondere vogel van een zender te voorzien. Wat vervolgens resulteerde in het feit dat de bewuste vogels werden gelokaliseerd ergens in the middle of nowhere, waar David dan naar toe moest. Het eenzame verblijf in de tent in de wildernis was niet zijn beste ervaring, maar had wel enkele mooie songs opgeleverd. Dave en Mandy verhuisden twee jaar geleden van Flagstaff, AZ naar een klein eiland dat deel uitmaakt van een eilandengroep grofweg gelokaliseerd tussen Seattle en Vancouver Island in. Een ander leven en een regenachtig klimaat. Dave is er dol op, Mandy heeft zo haar bedenkingen. Muzikaal werden we vanavond vergast op prachtige close harmony, verstilde duetten, maar ook stevig jankende elektrische gitaar en pompende ritmes van de Djembe drum. Mandy is naast een begaafd zangeres een wonder op gitaar, toen zij op akoestische gitaar ons liet zien wat ze die paar maanden in Spanje had geleerd over de Flamenco, ging er een siddering door de zaal. Zeer adequaat en opzwepend begeleid door de sublieme percussie van Dave. Beiden waren erg te spreken over de akoestiek van de zaal en maakten hier ook optimaal gebruik van. Zo kwamen de meer ingehouden songs goed tot hun recht, maar in de andere stukken werden er gitaar duetten uitgevochten, begeleid door een stampende Dave, die zo het podium als tweede percussie-instrument gebruikte, om vervolgens terug te keren naar een zachter strofe in de song. Dit afgetopt met twee prachtige uitvoeringen van covers, maakte het een bijzonder debuut van dit duo. Een staande ovatie leidde, niet in het minst tot hun eigen verbazing, tot een tweede terugkeer op het podium. Er moest even geïmproviseerd worden. “We are running out of songs to play for you”, meldde ze het publiek. Ze sloten af met een gloednieuw nummer. Nog een debuut erbij vanavond maar dan van een song. Een prachtige, zeer afwisselende muzikale avond, gepresenteerd door een bescheiden en sympathiek duo. Zowel onze verwachtingen waren volledig vervuld, maar ook die van de artiesten want ook wij hadden iets waar te maken, na alle verhalen die Dave en Mandy over ons en ons publiek hadden gehoord.

Conclusie: “See ya next year”, and don’t you dare miss it!!

Want de muziek van dit duo is als de cocktail "Sazerac", opwindend, met wisselende smaaksensaties die samen een perfectie combinatie vormen maar niet te omschrijven is.
Men neme een glas, giet hier een beetje Pernod of equivalent in, laat het even rondcirkelen, zodat de drank aan de wanden van het glas blijft hangen en gooi het glas leeg, vul het glas (tumbler) vervolgens met een Rye whiskey, wat ijs en een bitter, bij voorkeur Peychaud en voeg wat syrup toe.

Niet te drinken voor het verstoppen en /of zoeken van Paaseieren!
 

Zie ons Facebook en YOU TUBE kanaal voor een visuele en auditieve indruk.

 

1.Grow [Mandy Fer]

2.So Comes The Day [Dave McGraw]

3.Serotiny (May Our Music) [Dave McGraw]

4.Slumbering Rose [Mandy Fer]

5.Golden Grey [Mandy Fer]

6.Moondance [Van Morrison]

1.Seed Of A Pine [Dave McGraw]

2.Comin’ Down [Dave McGraw]

3.Forget The Diamonds [Mandy Fer]

4.Western Sky [Dave McGraw]

5.Wordless Ones [Mandy Fer]

6.Cat Creek [Dave McGraw]

7.Helpless [Neil Young]

8.Bozeman To Boise (unreleased) [Mandy Fer/Dave McGraw]
 

Dave McGraw|vocals, acoustic guitar, djembe drum

Mandy Fer|vocals, acoustic guitar, electric guitar