Chastity Brown Feat. Devon Gray
Chastity staat al geruime tijd op ons wensenlijstje en dat is niet voor niets. Deze dame speelt gitaar, piano, banjo en saxofoon. Maar het allerbelangrijkste is natuurlijk haar stem. Die is fenomenaal en of het nu om een stevige blues gaat, of een meer intieme song beiden zet ze met verve neer. Haar laatste inmiddels vierde album “Back Road Highways” krijgt lovende kritieken en is opgenomen in Nashville onder de bezielende leiding van de producer van oa Mavis Staples. Ze zal worden begeleid door de tevens uit Minneapolis afkomstige DeVon Gray op keyboard en percussie. Deze meneer is naast producer en begeleider van Chastity, actief in allerlei muzikale projecten, oa Heiruspecs.
Lit Up Inside
Een fenomeen wat Van Morrison zo prachtig beschrijft in zijn song Hyndford Street. Als hij als kind terugkeert van een dag aan het zonnige strand in zijn straat en nog letterlijk na gloeit. Hij heeft het natuurlijk niet alleen over de gevolgen van een dag zonneschijn, maar iets wat in hem is geraakt. Het had de metafoor kunnen zijn voor een introductie van Chastity bij de song “Raglan Road” Ze vertelde dat songs en muziek haar soms zo raakten, dat ze spontaan moest huilen. Zonder dat ze nu meteen associaties had met zaken uit haar leven die dit zouden hebben kunnen veroorzaken. Dit nummer in de versie van Van Morrison was zo’n voorbeeld. Toen ze het voor het eerst hoorde, heeft ze het wel 100 keer gedraaid en haar tranen bleven stromen. Het nummer stond niet op de set-list en kwam voort uit gesprekken over de gezamenlijke liefde voor deze artiest tijdens de maaltijd. Ze zei tegen deVon: “Sorry deze staat niet op onze setlist.” Waarop deVon vervolgens bedaard van het podium stapt, om snel weer terug te keren met een boekje in de hand. Hij kijkt er even in en voordat Chastity goed en wel heeft ingezet, speelt deVon vlekkeloos mee. Deze voormalige conservatorium student is naast de rots in de branding voor Chastity een muzikaal virtuoos. Gezien zijn staat van dienst, geen verassing.
Chastity die ooit begon in het kerkkoor in een klein dorpje in East Tennessee, waar haar moeder, muzikale broer en zus nog steeds wonen en waar ze graag komt voor de duur van een familiebezoek. Maar vertelt ze: “Langer moet het niet duren”. De verhuizing naar de Twin-Cities, heeft haar goed gedaan. Ze had deze stap nodig om zowel muzikaal en als mens te groeien. “Je hebt die afstand nodig, voor een nieuw en breder perspectief. De invloeden die je verzameld in je leven hebben een zekere distantie nodig om tot volledig wasdom te komen”. Opgegroeid met een vader die jazz/blues muzikant was en Afro-American, een Ierse moeder en dan ook nog zowel in de buurt van Memphis als Nashville opgroeien, waar door respectievelijk de blues, R&B, rock ’n roll enerzijds en country anderzijds je met de paplepel worden ingegoten. Dat moet wel leiden tot een bijzonder amalgaam. Maar in het geval van Chastity wel met een eigen stijl. Van ruig en swingend tot aan verstild en ingetogen en van gospel naar blues naar ballads, ze heeft het allemaal in huis. Ze verdwijnt geheel in haar muziek en alleen bij de introducties als ze vertelt dat ze een verhalen verteller is, heeft ze weer even contact met de wereld om haar heen. In de stijl van haar idool zou ze kunnen zeggen: “I feel transcended” en dat gold zeker voor het publiek.
Chastity speelde veel unreleased songs, die stuk voor stuk doen verlangen naar een snelle release. “Man And Gun”, werd vooraf gegaan door een emotionele introductie over wat mensen elkaar aan kunnen doen, deels gebaseerd op eigen ervaringen. “Pouring Rain”, wat ze ook al zo mooi had vertolkt bij Jools Holland, is misschien wel de love song van 2014. Haar Ierse moeder krijgt een eerbetoon in “Finney’s Daughter” en met de ballad “Leroy”, lijkt de magie in de zaal alleen maar toe te nemen. En dan te bedenken dat deze song al jaren als halve melodie en zonder lyrics in haar hoofd speelde alvorens vast te leggen in de studio.
Toen kwam er een verhaal over een droom, dat ze Van Morrison zag lopen en hem achtervolgde en van heuvels afrolde en weer omhoog klom om uiteindelijk bij een trailer aan te komen. Ze klopt op de deur en Van verschijnt en smijt de deur dicht, na nogmaals kloppen, verschijnt hij weer in de deuropening en zegt: “Ik ben niet diegene die je denkt dat ik ben”, “Was het wel een droom”? Denk je dan als toehoorder. Het klinkt zoals we hem kennen. Het verhaal gaat verder, Chastity heeft allerlei tassen bij zich en over haar schouder hangen, dan kijkt ze omhoog en op de heuvel bedekt met bloemen, staat Van en houdt één van haar tassen in de lucht. Ze wordt wakker. De droomuitleg laten we aan de specialisten over, terwijl Chastity een droomversie van “Sweet Thing”, inzet. Het publiek verzorgt de backing vocals in het refrein.
Na het zoveelste hoogtepunt van de avond buigen zij en deVon ten afscheid naar het publiek. Om door een staande ovatie en gejoel van het publiek terug geroepen te worden voor een toegift. Om in haar eentje een a-capella versie te doen van de klassieker “Stand By Me”, wederom geholpen door het publiek in het refrein. De dag was zonnig geweest en had voor wat nagloeien gezorgd, inmiddels regende het, maar wij gloeiden nog steeds. Thuis waren we nog “Lit up inside”.
1.Solely
2.Drive Slow (unreleased)
3.I Left Home
4.Colorado
5.Man And Gun (unreleased)
6.Finny’s Daughter
1.Undone (unreleased)
2.Pouring Rain (unreleased)
3.Raglan Road [traditional]
4.Can You Hear Me Now (unreleased)
5.How Can I Forget (unreleased)
6.Leroy
7.Sweet Thing [Van Morrison]
8.Stand By Me [Ben E. King/Jerry Leiber/Mike Stoller]
All tracks by Chastity Brown except where noted
Chastity Brown |vocals, acoustic guitar, foot stompin’
Devon Gray |keyboards, percussion,