Birds Of Chicago

Regrets will eat you up inside.

Deze veelzeggende woorden sprak Jeremy uit in een break tussen de songs. En zou wel eens symbool kunnen staan voor het levensmotto van The Birds Of Chicago, ofwel Allison en Jeremy. Na elkaar te hebben leren kennen door samen op een festival te staan en de andere band van Allison, Po-Girl een cover op het repertoire hadden staan van Jeremy, liet Allison er geen gras over groeien. Ze legde contact met Jeremy en vertelde hem dat de song die hij als duet zong met zijn broer, zeker zo mooi zou klinken als Allison en hij deze song zouden zingen. Van het één kwam het ander. Na hun optredens in Nederland ook bij In the Woods, tijdens de rest van de Europese toer in Engeland, liet de zwangerschapstest een positief resultaat zien. Ida was een feit. En zoals Allison ons vertelde nog zonder die wetenschap schreef Jeremy de song: “Kinderspel/ A Child’s game. Die vanavond overigens een bloedmooie uitvoering kreeg. Maar spijt is zonde en een negatieve energie. Energie richten op de toekomst, een prachtige plaat maken onder de bezielende leiding van meesterproducer Joe Henry, kind erbij dan gewoon de vrouw van de bassist Chris vragen om mee te toeren als manager annex kindermeisje. Dochter Ida liet van zich spreken zoals een ruim twee jarige dat kan. Haar eerste woorden waren: “ Green room en backstage”, vertelde Jeremy aan het uitverkochte huis.

De zeer goed op elkaar ingespeelde band functioneerde als een “groot –familie” want ook de zorg voor de kleine werd als vanzelf sprekend door een ieder over genomen. Intro’s werden voorzien van muzikale ondersteuning en het echtpaar werd in de gelegenheid gesteld om wat later op te komen door dat de band een spetterend instrumentaal intro verzorgde van beide sets. Allison haar stem heeft een bereik en flexibiliteit die past bij verschillende genres. In combinatie met de wat beperkte vocale mogelijkheden van Jeremy met een heerlijk rauw randje, past wonder wel zeer goed bij elkaar en zorgde voor prachtige close harmonies. De band met een degelijke bassende Chris Merrill, snarenwonder Joel Schwartz en Bart de Win alleskunner, zorgden voor een soms sferisch klanktapijt, net dat toontje extra in de ballads en de juiste stuwende begeleiding in de wat stevigere songs. De in Canada geboren Allison, dochter van een Schot als vader en een moeder uit Trinidad, liet ons kennismaken met een periode dat ze in een pleeggezin verbleef van Frans sprekende Canadezen met de song: “Sans Souci” en daar paste het accordeon spel van Bart natuurlijk perfect bij.

De tweede set werd geopend met: “Nobody Wants To Be Alone Nobody Wants To Die”, wat Jeremy niet zonder ironie af kondigde als één van hun meest happy songs. Jeremy had meer van deze momenten, toen hij vertelde over Chicago en de seizoenen waren er eigenlijk maar twee weken te doen in juni. Vervolgens vertelde hij Bart te hebben uitgenodigd om een album op te nemen in januari en Bart te hebben wijs gemaakt dat er dan heel prettige weersomstandigheden zijn in Chicago. Dit was tekenend voor het onderlinge plezier in combinatie met professionaliteit.
Allison nam ons mee naar familie, het belang van haar oma, genieten van het leven. Dat ging via ballads, stevige songs en regelmatig bevonden we ons in een kerkdienst in het zuiden van de USA. Allison leeft haar muziek niet alleen vocaal, maar ook lichamelijk, ze wordt één met haar instrumenten en met het moment. Ze zingt, danst, speelt de ukulele, de banjo en beweegt als een slangenbezweerder als ze de klarinet bespeelt en zakt door haar knieën om de laatste noot uit dit instrument te persen. We hebben haar al vaak gezien maar in combinatie met deze klasse band kunnen we wel spreken van een groei briljant. Spijt en schuldgevoel vreten je op van binnen, leven in “The here and now”, dat is ons vanavond weer eens onder de neus gewreven.
 

1.Real Midnight

2.Dim Star Of The Palisades
3.Remember Wild Horses
4.I Have Heard Words
5.Cannonball
6.Flying Dreams
7.Sugar Dumplin’
8.Sans Souci [Allison Russell]

1.Nobody Wants To Be Alone Nobody Wants To Die
2.Mountains/Forests
3.Sparrow [Allison Russell]
4.Time And Times
5.All The City Girls
6.Kinderspel
7.Estrella Goodbye
8.Barley
9.‘Til It’s Gone
10.Trampoline

All tracks by Jeremy Lindsay except where noted
Allison Russell|vocals, banjo, clarinet, ukulele
JT Nero|vocals, acoustic guitar
Joel Schwartz|electric guitar
Chris Merrill| bass guitar
Bart de Win|keyboards, accordion, harmony vocals