Ben Glover & Colm McClean
Ben Glover zijn laatste album "The Emigrant" zegt het eigenlijk allemaal. Vanuit het uiterste puntje van Noord Ierland verhuisd naar Nashville. Hij trok voor hij zich daar vestigde het hele zuiden van de USA door op zoek naar de bronnen va nde muziek waar hij zo door geraakt was. Overigens keert hij regelmatig terug naar zijn geboorteplek om te werken met lokale grootheden. Daar stond hij de vorige keer mee bij ons op het podium. Wat een klasse trio en wat een bescheiden bandleider is Ben. Niet alleen geroemd in Noord Ierland maar ook in Nashville waar hij werkte en toerde met Mary Gauthier en Gretchen Peters. Het titel nummer van haar laatste album is een co write met Ben en staat ook op een van zijn eerdere albums. De eerste keer op ons podium begeleidde hij Angel Snow vakkundig. Willen we hem weer terug op ons podium was geen vraag maar een gegeven.
Spirit will never die!
Misschien ligt het aan mij, maar artiesten waar Iers bloed door de aderen stroomt weten met schijnbaar eenvoudige middelen als een liedje je te laten afdalen in het gebied dat zij omschrijven als “Soul”. In de woorden van Ben Glover: “Art connects directly with the soul, and the soul always responds to the light.” Ben afkomstig uit Glenarm Noord-Ierland woont inmiddels een groot deel van het jaar in Nashville. Als muzikant en songwriter is hij veelgevraagd door onder andere Gretchen Peters. Haar twee laatste album titels “Blackbird” en “Dancing With The Beast” zijn co-writes met Ben. Ieren zijn in het verleden noodgedwongen geëmigreerd. Ben deed dit geheel vrijwillig op zoek naar de roots van de muziek die hij zo leerde waarderen in zijn jeugd. Ondanks zijn vrijwillige emigratie komt regelmatig het bijna Ierse thema van het verlangen naar thuis ook terug in zijn lyrics. “A Song Of Home”, “Northern Stars”, “The Emigrant” en “The Parting Glass”. De laatste song introduceert hij met dat afscheid nemen iets zou moeten zijn dat langzaam went, maar dat is geenszins het geval. Bij "The Emigrant" wijst hij erop dat we eigenlijk allemaal emigranten zijn en dat het belangrijkst is om je thuis te voelen in jezelf en dan voel je je overal thuis. Klinkt simpel maar als iemand hier iets over kan zeggen is hij het wel. “Catbird Seat” een co-write met Mary Gauthier voor zijn laatste album “Shorebound”, dat vol staat met samenwerkingen met artiesten waar hij al jaren mee heeft gewerkt, wordt het enige politiek getinte moment van de avond. Het betreft een murder-ballad waarvan hij nog steeds de clou niet weet. Maar het is omgeven met een nare vibe en niemand weet waar het op uitdraait. Eigenlijk net “Brexit” verklaard Ben. “Dancing With The Beast” ontstaat na een gesprek met Gretchen Peters over de negatieve invloed van social media. De vluchtigheid van de omgang met elkaar en de constante hang naar anxiety. Om tot de conclusie te komen dat “Het Beest” gewoon in ons zelf zit en we het ook zelf kunnen bestrijden. Met de lichte ironie van een Noord-Ier geeft hij ons een eenvoudig maar zeer duidelijk advies met de song “Kindness”. Ben speelt met veel mensen en in veel combinaties en is altijd aan het werk en op zoek naar nieuwe wegen. Of dit nu een opname betreft met de band “Orphan Brigade” in een mysterieus gangenstelsel uit de Romeinse tijd in Italië, of in een als spookhuis bekendstaande woning in Kentucky waar ze bij kaarslicht opnamen maakten. In Italië werd “Flying Joe “opgenomen, het verhaal over een monnik die na enige mediatie in staat was te gaan zweven. Ben liet ons weten dat het plafond hoog genoeg was voor deze ervaring vanavond. “Moonshiner” maakte duidelijk dat Ben het wel en wee van Amerika’s Deep South inmiddels aardig in beeld heeft na al jaren er zijn residentie te hebben. Uiteraard kwam één van onze gedeelde passies “Robert Johnson” nog aan bod. Het tot de verbeelding sprekende verhaal van de ziel verkopen voor een kort maar met virtuositeit gevuld leven. Ben gaf aan dat hij Colm McClean minstens net zo goed vond, maar dat deze niet op een kruispunt de duivel heeft moeten ontmoeten. Iets wat we ons ook niet kunnen voorstellen in East Belfast waar hij ongeveer om de hoek woont van het geboortehuis van de Belfast Cowboy, met zijn vrouw en twee jonge kinderen. Deze zeer begaafde en bescheiden man toverde de ene passende slide of solo uit zijn instrument alsof hij een zak snoepjes rondstrooide. Een nachtje bij zijn gezin en dan weer op toer met Gretchen Peters door de UK, dat is het leven van deze stergitarist. Ben startte de tweede set met een bloedstollende versie van “Sweet Thing” van Van Morrison. Na de show vertelde hij. “Ik ging het podium op en deze song kwam in mijn hoofd, we hadden het nog nooit samen gespeeld, maar ik zei tegen Colm, laten we het gewoon doen! Is dat nu “Spirit”? Ik weet het niet, maar toen hij na een staande ovatie terugkeerde op het podium en na overleg, omdat hij wist dat het ook een song was die bij de crematie van Kees was gespeeld, “Into The Mystic” inzette, toen wist ik het zeker “Spirit Will Never Die”!
1.Keeper Of My Heart [Ben Glover/Robert Vincent]
2.What You Love Will Break Your Heart [Ben Glover/Amy Speace]
3.Ride The River [Ben Glover/Kim Richey]
4,A Song Of Home
5,Catbird Seat [Ben Glover/Mary Gauthier]
6.Dancing With The Beast [Ben Glover/Gretchen Peters]
7.Kindness
8.Moonshiner
9.Flying Joe
1.Sweet Thing [Van Morrison]
2.Oh Soul [Ben Glover/Mary Gauthier]
3.Northern Stars [Ben Glover/Malojian/Matt McGinn]
4.Blackbirds [Ben Glover/Gretchen Peters]
5.Sweetheart [Ben Glover/Neilson Hubbard/Joshua Britt]
6.Heart In My Hand
7.The Emigrant
8.The Parting Glass
9.Into The Mystic [Van Morrison]
All tracks by Ben Glover except where noted
Ben Glover|vocals, acoustic guitar
Colm McClean|electric guitar, vocals