Annie Keating feat. Trina Hamlin & Steve Mayone
Het heeft veel te lang geduurd en sindsdien alweer twee nieuwe albums onder haar arm. Het laatste album “Make Believing “ is een klassieker en hiermee overtreft ze zichzelf. Annie is natuurlijk in gezelschap van multi instrumentalist Trina Hamlin. We vinden eigenlijk dat zij ook een deel van de show voor haar rekening moet nemen, haar eigen albums zijn van grote schoonheid. She rocks! Beide dames worden begeleid door Steve Mayone. Annie heeft gespaard voor deze trip en rustig gewacht maar nu is het tijd ‘"To kick ass’in the Netherlands."Wij zijn er klaar voor!
New York Adrenalin & Meatballs
Het was al weer vier jaar geleden dat Annie op ons podium stond. Dit was veel te lang daar was iedereen het over eens. Inmiddels twee albums verder, dus de hoogste tijd voor een terug keer. Maar het moet in deze barre tijden logistiek en financieel wel enigszins rond te breien zijn. Vorige keer werd zij vergezeld door multi-instrumentalist Trina Hamlin. Dat Trina mee zou komen was na de aangename verassing vorige keer, bijna een voorwaarde van onze kant. Daarnaast mochten we kennis maken met Steve Mayone. Een bijzondere combinatie van drie persoonlijkheden, met ieder een geheel eigen oeuvre en in staat om zelf een avond voor hun rekening te nemen. Dat vraagt een goede samenwerking en elkaar de ruimte geven. Het was natuurlijk het optreden van Annie, maar die ruimte was er.
Annie is New York City in hart en nieren. In haar muziek en onderwerpen hoor je de groot steedse invloeden. Het is snel, luid, scherp, ironisch en no bull shit. Dat is iets anders dan vluchtig. Ze is wel een snelle denker en een beweeglijk type, maar haar songs getuigen van het feit dat ze nadenkt over het leven. In de introductie van “ Take Only What You Can Carry”, onderschrijft ze het belang van meer stil te staan bij het moment. “The here and now.”. De vluchtigheid van alle dag opzij zetten en genieten van het moment. Ze geeft het voorbeeld van toeren met een band en je gaat van gig naar gig en ontmoet vluchtig mensen. Het is veel beter om je over te geven aan het moment en er te zijn, nu op dit podium. Je zou bijna denken dat ze het werk van de Franse filosoof Levinas heeft gelezen. Er waren meer van die poëtische in kijkjes in het leven en observaties van deze tough NY cookie. Wanneer ze over haar eerste baantje verteld en met een jonge collega uit de ghetto waarmee ze naar Connecticut rijdt, wat maar een uurtje rijden is van NYC. Ze merkt dat haar passagier zit te huilen. Bij navraag blijkt het te gaan omdat hij voor het eerst een staatsgrens passeert en uit zijn neigborhood komt. Deze kleine observaties op waarde weten te schatten en de impact ervan in een song verwerken getuigt van klassiek songwriter schap. Of neem: “Trick Star Wonder”, gewoon de naam van een fiets. Maar wel haar beste maatje als opgroeiend meisje. De twee wielen die je wereld verbreden en de niet al te prettige gezins situatie tijdelijk kan doen vergeten. Haar vader van Schotse afkomst was geen makkelijke geweest. Kortom kleine ogenschijnlijke dingen in je leven kunnen uitvergroten en andere aan het denken zetten, vaak over hun eigen leven. Dat is kunst met een grote” K”.
De drie muzikanten hadden het goed met elkaar. Het NYC gevoel voor humor in combinatie met de inmiddels ontwikkelde “On the road” grappen zorgen een goede samenwerking. Steve parodieerde regelmatig zijn Italiaanse achtergrond door te praten als de mannen uit de film “The Godfather”. Muzikaal was dit ook zeker het geval, maar wat wil je met drie van die toppers bij elkaar. Trina speelde voor het eerst deze toer op de piano en bijna vlekkeloos voegde ze arrangementen voor de toetsen toe. In de welbekende song en albumtitel “Water Tower View” betoverde ze de zaal met haar bijdrage. Haar eigen song loog er ook niet om, geïnspireerd op haar favoriete genre sinds haar jeugd, de blues, liet ze de piano ronken. Daar hadden we nog wel meer van gelust, maar de tijd was beperkt. Steve die de van George Harrison afgekeken truck van met zijn plectrum tussen de vingers geklemd houden terwijl hij aan het tokkelen is en vice versa, toont zich hier de vakman op zowel gitaar als mandoline. De laatste ingezet voor de soms wat country getinte sfeer en de gitaar voor het subtiele slide of gewoon ronken als het nodig is. In zijn eigen song maakten we kennis met zijn doorleefde stem. Annie had halverwege de tweede set even een handdoek nodig om het zweet te deppen. Want ze maakte waar wat ze had beloofd, ten tijde van de boeking. “When I finally come back after four years, I’m gonna kick ass”. En dat deden zij en haar begeleiders ten volle. Een staande ovatie was reden voor een toegift. Het zou nog een lange nacht worden met het adrenaline peil van Annie op het kookpunt. Wijn en wat overgebleven gehaktballen van Irene will do the trick. “Zullen we maar eens gaan slapen, want morgen middag moeten we in België het podium op”. Daar waren we het eigenlijk allemaal wel mee eens.
1.Coney Island
2.Valentine
3.Storm Warning
4.Sidecar
5.Just Up Ahead
6.Sunny Dirt Road
7.Thank You [Trina Hamlin] *
8.Water Tower View
9.On The Road
10. Deeper In The Well [Steve Mayone] **
1.Lucky (unreleased)
2.Foxes
3.Belmont
4.For The Taking
5.Trick Star Wonder (unreleased)
6.Windows Open (unreleased)
7.Take Only What You Can Carry
8.On The Loose
9.I Want To Start Something With You
10.If You Want To Fly
All tracks by Annie Keating except where noted
Annie Keating|vocals, acoustic guitar
Trina Hamlin|harmonica, piano, kick drum box, percussion, vocals
Steve Mayone|electric guitar, mandolin, vocals
* Trina, lead vocals
** Steve, lead vocals