Ad Vanderveen WW Ensemble Extended feat Jim Morrison

The Moment That Matters

Verhuizen staat in de top 3 van stressfactoren in een mensen leven. Wat helpt en het stress gehalte wat kan reduceren, is de mogelijkheid om te beschikken over een aantal vaste waarden. Dat was het geval. Een fijn en trouw publiek wat geen probleem heeft om de Tom Tom anders te programmeren om op reis te gaan naar goede muziek en een plek waar de muziek en de artiest het respect krijgen dat ze verdienen. Natuurlijk helpt een fijn team van vrijwilligers hier ook bij. En niet te vergeten muzikanten die hun mannetje staan. Dit nog eens aangevuld met een jarenlange samenwerking van Ad met In the Woods. Ad behoort tot de wortels van de grootste boom in ons bos. Bij oudere bomen worden de wortels soms knoestig en minder flexibel. In het geval van Ad kun je beter spreken van nieuwe uitloop. Het laatste jaar vanaf het maken van het album “Worlds Within” de optredens erna het prachtige optreden in het voorprogramma van Van Morrison hebben een zichtbare energie los gemaakt bij Ad. De bodem van het bos zit vol van creatieve voedingsstoffen. We werden vanavond getrakteerd op een aantal songs van het album wat zich in de afbak fase bevindt. Nu al klassiekers. Je zou tegen al die radiomakers en media mensen willen schreeuwen kom eens uit je studio en kom eens kijken in het bos, waar de vochtige lucht zwanger is van de creativiteit en liefde voor muziek, die nog gemaakt wordt op ambachtelijke wijze. Zonder stem modulators en andere trucs schotelde Ad en zijn WW-ensemble ons een prachtige avond voor. En het tekent zijn respect voor het publiek, om ervoor te kiezen om de setlist duidelijk anders te laten zijn als in maart jongstleden bij zijn vorige optreden.

Het was allemaal even wennen voor iedereen, bezoeker, team en muzikanten. Maar als het gezamenlijke doel liefde voor de muziek is komt het altijd goed. We hadden wel een teleurstelling te verwerken onze gast uit Belfast Linley Hamilton, die voor vanavond deel uit zou maken van de band en de dag erop zijn bijdrage zou leveren aan het nieuwe album van Ad, moest noodgedwongen zijn bezoek cancelen. Op ronduit schofterige wijze had Ryanair nog minder dan 24 van tevoren laten weten dat er bij gebrek aan piloten enkele vluchten niet doorgingen. Geld krijg je terug, maar verder zoek je het maar uit. In the Woods zal in de toekomst in overleg met de artiesten nooit meer gebruik maken van Ryanair.

Rasartiesten als de WW-band hebben wel voor hetere vuren gestaan en de avond werd er een zoals we gehoopt hadden. Ad opende solo en zette krachtig de sfeer neer met een nieuwe song “Castles”. Geleidelijk kwam de band hem versterken. De viool van de bescheiden Engelsman Jim Morrison, met zijn lichte tongue in cheek humor, liet zien van vele markten thuis te zijn. Op de juiste momenten aanvullend en de arrangementen versterkend. Solo’s die ter zake waren. In instrumetal “Ashokan Farewell”, schitterde hij. Bescheiden glimlachend nam hij het applaus in ontvangst. Na ons te hebben meegenomen op een reis van India naar Ierland. Frans Cornelissen is ook zo’n muzikant die er niet staat voor zijn ego, maar voor de som der delen, schitterende gepaste toefjes koperwerk in combinatie met soloparts. Rene is muziek, ook songs die hij niet kent of ooit heeft gespeeld met de band, pikt hij in een nanoseconde op. De grote glimlach op zijn gezicht spreekt boekdelen. Rots in de branding Timon legde zoals altijd de bodem onder de songs en verraste iedereen aangenaam met zijn vocalen. Kersten en Ad hun stemmen smolten samen of als het altijd zo bedoeld was. Maar toen Kersten solo de vocals voor haar rekening nam, zag je het spreekwoordelijke kippenvel op de armen van de bezoekers verschijnen.

De songs van Ad zijn in toenemende mate overdenkingen gegoten in poëzie en laten je nadenken over wat nu echt belangrijk is in het leven. Het gaat om momenten, wellicht schaars, maar dienen gekoesterd te worden, alvorens te verdwijnen in de routine van het dagelijkse leven. Van Morrison noemt het “Eternal Moments”. Bij overdenkingen hoort ook terugblikken bijvoorbeeld op zijn Rock’n Roll periode, toen hij in de band van Herman Brood speelde en vaak werd geïntroduceerd als broer Ad Brood. In de laatste song met de titel “Satisfied” vroeg Ad hoe het met de tevredenheid van het publiek was gesteld. Dat was dik in orde gezien de reacties. De generatie die vijftig jaar geleden, al riep dat ze niet gauw tevreden waren is nog steeds een kritisch publiek, maar als de liefde voor muziek zo wordt gepresenteerd dan wordt je beloond met een staande ovatie. In dit geval van onze trouwe en loyale bezoekers aangevuld met nieuwe gezichten. In de woorden van Ad; “It is the moment that matters”

1. Castles (unreleased) *
2. Big Old Lonely (unreleased)
3. Sinking In Doubt
4. Worlds Within
5. Changing Like The Wind
6. All The Waiting
7. Melancholy Blues
8. Uphill

1. Another Song (unreleased)
2. Backroads Of Hope (unreleased)
3. Ashokan Farewell (instrumental) [Jay Ungar]
4. Orphan Girl [Gillian Welch] **
5. In The Name Of Rock And Roll (unreleased)
6. Sad Saturday Night
7. Crushed Angel [unreleased]
8. Satisfied
9. The Moment That Matters
10. Soul Power

All tracks by Ad Vanderveen except where noted

Ad Vanderveen |vocals, acoustic guitar, harmonica, footstomp

Timon van Heerdt|upright electric bass, vocals

René Kaaij|piano, accordion, vocals

Kersten de Ligny|vocals, autoharp, percussion

Frans Cornelissen|trombone, vocals

Jim Morrison|violin, vocals

* Ad, solo

** Kersten, lead vocals