ABC of Canadian Music

Three girls and the truth

Gelegenheids formaties pakken niet altijd uit zoals de leden, maar ook het verwachtingsvolle publiek hopen. In de jaren ’70 ontstond het fenomeen van de zogenaamde supergroepen en die vielen vaak tegen. In de muziek wereld gaat het credo dat de som der delen per saldo beter uit pakt vaak niet op. Het trio dat onder de naam ABC of Canadian Music speelt, is zo’n gelegenheidsformatie. Awna Texiera, Brandy Zdan en Cara Luft, kenden elkaar niet en hadden nog nooit samen gespeeld toen het idee ontstond. Alvorens de zekerheid te krijgen dat het zo goed zou uitpakken, waar de dames in werden bevestigd na twee dagen van repeteren in Ierland, was er ook nog een logistieke operatie te vervullen. Immers alle drie hebben hun eigen solocarrière en zijn onderdeel van een duo of band, die tijdelijk of wat langer “on hold” staan. Het was het laatste concert in Nederland en één na laatste in Europa. De tot voor kort onbekenden hadden de vijf weken durende tour wonderwel in goede harmonie doorgebracht. Het naderende einde zorgde voor een mengeling van gevoelens, binnen kort terug naar hun eigen leven, de melancholie van het afscheid, zou het ooit nog een keer lukken en natuurlijk ook gewoon weer eens lekker in je eigen bed slapen. De vijf weken samen spelen in combinatie met het einde van de toer in zicht, wierpen hun vruchten af. De dames waren lichtelijk hyper, vol energie en zelfverzekerd. De zelfverzekerdheid bleek uit hun performance, maar ook uit het zichzelf kwetsbaar durven op stellen. Het begon al bij Brandy die in haar eerste korte solo set, bekende dat ze pas recentelijk mede door haar verblijf in Austin, Townes van Zandt had leren kennen en nog later Willie Nelson. Iets waar de zaal naar verwachting op reageerde. Brandy toonde zich met haar licht hese stem een goed vertolker van zowel wat steviger werk als van een mooie bewerking van een Townes song en een zoals zelf zei: “ Country style ballad”. Vervolgens Awna, die ons liet weten dat haar grootvader afkomstig van het Portugese Madeira, er goed aan gedaan had de keuze te maken om te verhuizen naar Canada. Awna op het podium is beweging, met haar accordeon om gegespt, waarvan ze ter plekke besloot dat deze onversterkt veel beter zou klinken. Dansend op haar eigen muziek, slingerde ze de mediterrane klanken van haar roots de zaal in. Cara liet in haar solo optreden bijna achteloos zien hoe snarenbeheersing er uit ziet. Ze heeft dan ook eigenlijk haar hele leven kunnen oefenen, stammend uit een muzikale familie waar geen TV aanwezig was en muzikanten dagelijks over de vloer kwamen en er gespeeld werd met elkaar. En Cara kent haar klassiekers, we kregen onderricht over waar de muziek vandaan kwam en wie de originele vertolkers waren en zelfs welke toonzettingen er waren veranderd in diverse uitvoeringen. Ook werden we er wederom op gewezen dat Jimmy Page, wel de grootste dief van de pop geschiedenis is geweest. In de song “Blackwater Side”, dat onder een licht gewijzigde titel door Led Zeppelin ooit is uitgebracht, liet zij het publiek sprakeloos aan de pauze beginnen. Wat een wonderen werden hier op gitaar verricht. Na de break, de dames gedrieën op het podium, waarbij meteen op viel hoe goed men op elkaar was ingespeeld en afwijkingen in de setlists van de solo sets werden voortgezet in het gezamenlijke optreden. De drie karakteristieke stemmen kleurden wonderwel met elkaar en zorgden voor een extra dimensie aan elkaars songs. De dames hadden veel lol met elkaar en dat deelden ze met het publiek. De achternaam Luft, werd nu ingezet als: “I luft you” en meer van deze “on the road” ontstane oneliners. De intro’s waren informatief en soms hilarisch. Het verhaal van Cara haar familie in Idaho, die rechts, conservatief en christelijk zijn en daar mee scherp af staken tegen haar ouders in Canada. Bezoeken waren hoofdzakelijk getint door eten, want gesprekken leiden al gauw tot vervelende situaties. Veel onderwerpen konden maar beter niet besproken worden. Toen in de familie foto galerie Cara zich zelf naast George W Bush ontwaarde, heeft ze even stiekem met haar moeder gebeld. Het gezamenlijke optreden kende eigenlijk alleen maar hoogtepunten en zeker door de inzet van de verschillende instrumenten, Banjo door twee van de dames bespeelt, evenals de accordeon, gitaar, een prachtige mondharmonica van Awna en subtiel en bloedstollende mooie slidepartijen van Brandy. Een toegift was onvermijdelijk na een staande ovatie, ze kozen voor een onversterkte presentatie van een song van mede Canadees Bruce Cockburn, die de In the Woods bezoekers in tegenstelling tot veel ander publiek tijdens hun toer, wel kenden. Ingetogen en bijna fluisterend sloten ze een prachtige avond af
De dames bleken echter onvermoeibaar, ondanks het feit dat ze nog naar Den Haag moesten en morgen naar Aken, logistiek niet erg slim, konden ze niet stoppen met spelen. De hoge mate van adrenaline in het bloed resulteerde in een stevige muzikale begeleiding bij het gezamenlijk opruimen van de materialen. Kwaliteit zonder pretenties. Geen “Three chords and the truth”, maar “Three girls and the truth”

 

1.Make Love To A Ghost [Brandy Zdan]

2.Highway Kind [Townes Van Zandt]

3.The Only Thing He Wants More Than Me Is You [Brandy Zdan/Jonny Burke]

4.Blood As Ink [Brandy Zdan]

5.Bees & Things [Awna Teixeira]

6.Gandy Dancer [Awna Teixeira]

7.Yellow Moon [Awna Teixeira]

8.Thunderbird [Awna Teixeira]

9.Holding On [Cara Luft/Karla Anderson]

10.Dallaire [Cara Luft]

11.He Moved Through The Fair [traditional, arr. by Cara Luft]

12.Blackwater Side [traditional, arr. by Cara Luft]

1.Mourning Dove [Brandy Zdan/Dave Quanbury]

2.Old Mountain Line [Awna Teixeira]

3.Bring ‘em All In [Mike Scott]

4.Frozen Town [Brandy Zdan/Dave Quanbury]

5.In The Wintertime [Awna Teixeira]

6.Idaho [Cara Luft/Lewis Melville]

7.Oh Where [Brandy Zdan]

8.Where The Darkness Goes [Awna Teixeira]

9.Only Love Can Save Me [Cara Luft]

10.Lovers In A Dangerous Time [Bruce Cockburn]
 

Awna Teixeira | vocals, accordion, acoustic guitar, banjo, harmonica

Brandy Zdan | vocals, electric & lap steel guitar, accordion, stomp box

Cara Luft | vocals, acoustic guitar, banjo